Pogodynki na facebooku zawiodłyście mnie. 

Nie wiem jaka jest pogoda. Nie wiem czy spadł już śnieg, czy pada. Nie wiem. Nie wychodzę w ogóle z domu. Nie podchodzę do okna i nie chcę tego robić. Nie mogę spać, zasypiam nad ranem i budzę się po południu. Śmieszy mnie to, że nawet nikt nie zapytał się czy jeszcze żyję. Nikt się nie pyta czy jestem chora lub co się ze mną dzieje. Nikogo to nie obchodzi. Nikogo nie obchodzę ja. Chcę już wyjechać i odpocząć od wszystkiego, ale kiedy wrócę to postaram się wszystko naprawić. Dwa tygodnie zbierania sił do walki o to co kocham. To będzie czas kiedy wszystko będę mogła przemyśleć. 

Znacie to uczucie kiedy uważacie kogoś za przyjaciela i zawsze kiedy jest mu źle to mu pomożecie i jesteście przy nim, ale gdy tylko mu się ułoży to znika? Wtedy Ty zostajesz sam. Bez wsparcia i bez pomocy. Należę do tej głupiej grupy ludzi, dla których problemy bliskich są ważniejsze od własnych. Mam nadzieję, że chociaż jedna osoba mi pomoże. Ewentualnie wysłucha, bo kiedy nie dzielimy się z kimś własnymi problemami i to wszystko w nas siedzi to robi się jeszcze gorzej. Zamykami się w sobie całkowicie i chcemy aby nastąpił już koniec. Tak, to właśnie na tym etapie tkwie.

S A M O T N O Ś Ć = K O N I E C