Czasami człowiek w końcu dowiaduje się prawdy, udaje mu się przejrzeć na oczy i wszystko nagle staje się jasne... Cała dotychczasowa wizja relacji staje się obca i nieprawdopodobna, bo przecież 'jak może być inaczej niż mi się wydawało?'. A jednak. W tym momencie zmienia się cały światopogląd. Rośnie nienawiść do otaczającego nas świata, do codzienności, a także podejmuje się próby odnalezienia w tej , jakby nie patrzeć, lekko niekomfortowej sytuacji. Ale po co rezygnować ze wszystkiego? Dzięki takim sytuacjom ćwiczymy swoją osobowość, stawiamy jej wyzwania, którym musi sprostać. Tylko pytanie czy da radę. Ale czym byłoby życie, gdyby nie sprawy, przed którymi chce się uciec?

Dosyć szkoły i całego tego syfu, weekendy trzymają mnie przy życiu. Potrzebna terapia szokowa, teraz.

Tak naprawdę to mam ochotę stąd wypierdolić.