PATO.PATO 

"podnosimy się , upadamy"

Każdy z nas przechodzi etap w życiu , kiedy zaczyna postrzegać świat po swojemu nie zależnie na to jak widzą go ludzie otaczający nas. To jest wyłącznie nasza sprawa , jak chcemy zmarnować czas i przeżyć życie. W całej tej przestrzeni gubimy się wiele razy , ale tylko po to abyśmy mogli się odnaleść. Czasem potrzebujemy pomocy, nie zawsze się do tego przyznamy , ze względu na ludzi , którzy z regóły zawodzą, po co na nich w ogóle liczyć , nie lepiej polegać tylko na sobie. To co spotyka nas na drodzę i to co stawia nam kłody pod nogami to tylko i wyłącznie nasza sprawa i nasze problemy z , którymi musimy się zmierzyć....ale po co ? Według mnie tak kreuje się nasza psychika i wewnętrzne ego.  Często bywa tak że już nie mamy siły walczyć i wstać...poddajemy się , tak bardzo bezsilni , brak jakiego kolwiek wsparcia ze strony rodziny czy "przyjaciół" nie polepsza sytuacji w jakiej się znajdujesz. Przestajesz wierzyć w dobre dni, wstajesz , starasz się przeżyć dzień i kładziesz się spać, tak jest codziennie ...monotonia. Lecz po tych kilku latach cierpienia , ciągłego rozmyślania wieczorami , stworzyła barierę i granicę dla tych, którym z regóły ręki już nie poda. Może śmiało powiedzieć że ich nienawidzi, bo relacje te nie zmienią się. Skończyła bawić się w kotka i myszkę, teraz to ona stawia zasady i jeśli coś Ci w nich nie pasuje możesz spokojnie wyjść i nie wracać. Nie ma lekko....upadki i powstania , odejścia i powroty. Nie ma nic do stracenia, wszystko co kiedykolwiek coś dla niej znaczyło zabrali wraz z odejściem, życie dla niej straciło już wartość...wcale nie musi istnieć.