Największą paranoją jest chyba fakt związany z tym dla kogo tak wiele poświęcamy czasu na dietę, ćwiczenia, systematyczność, itp. Większość odpowie - dla siebie, chcę się czuć dobrze, chcę patrzeć w lustro i mówić "ja to jednak mam zajebistą dupę". A przychodzi trening na siłowni, patrzymy na drugą osobę i od razu włącza się lampka, jak to ja mam wyglądać gorzej od niego/niej?! Niemożliwe. A prawdziwe schody zaczynają się wtedy, gdy trenujemy, ćwiczymy, trzymamy dietę dokładnie tak jak piszą "we internetach" a postępu jak nie było, tak nie ma.
Kolejną sprawą jest fakt tych wszystkich blogów... Już jakiś czas je oglądam i ludzie tutaj nie szukają motywacji, wsparcia jak to z reguły jest napisane. Czego oczekują? Współczucia, poklepania po ramieniu, a nawet jak nie widać zmian to i tak ktoś napisze "super przemiana", "progres", i nie wiadomo co jeszcze. Nie ma dla mnie żałośniejszej rzeczy jak poklepywanie się po plecach dla samego poklepywania się... Nie wspominając o tym, że czasem ktoś wrzuca nie swoje zdjęcia, albo specjalnie czeka na wazelinę, by dopieścić swoje ego.