Prawdziwym Przybijam Pięć. 

Stary photoblog. mase wspomnień, mase uczuć, masę myśli.

Dziś wracam by wrzucić trochę swej twórczości.

Mam cięzki okres mase bagażu niose na barach i tęsknie za nią.

Miałem gorszy dzień i burza emocji z kartką i długopisem stworzyło to :

Zdrowie zabrało mię styczniem matematyki nauki.

Rosły w ocenach głębokie dziury.

Wtedy hulaszczo z miłością biegłem przez życie.

Potem matematyka stała się bramą między Tobą , a moim 

przyszłym życiem.

Ślęcze i wyje , czuje żem niedoskonał , bo przygniata

Kartezjusza konar.

I w tym wszystkim z tęsknoty konam....

Serce tak kruche, zapomina czym jest spojrzenie twoje.

W tych najgorszych godzinach pragnę być w objęciach twoich.

Nie oddawać się pokusom , oddychać Tobą powoli.

Dotykiem pieścić twe ciało,

Mówić ci jak mi Tęskno i jak ze smutno serce popękało.

Oddycham , świat oglądam , więdnę jak gałęzie płaczącej wierzby.

Nogi mnie niosą gdzie każe codzienność.

Jak na dworzu słońce , tak we mnie ciemność.

Lekarstwem na smutne to życie jest twoja obecność.

Narazie.