co wmówisz mi tym razem? może znów, że jestem chora psychicznie, nienormalna, że robię z naszego rozstania brazylijską telenowelę, zasypując Cię falą moich pięści, przytulając się do Ciebie i płacząc jak małe dziecko, bo nie chcę tracić najcenniejszej części mojej rzeczywistości?

prawda jest taka, że mam do Ciebie żal i najchętniej kolejny raz poleciałaby na Ciebie z pięsciami ale tak, żeby trafić w twarz. Ale nie zrobię tego.

nigdy już Cię nie dotknę, nie spojrzę, nie odezwę się słowem.

to Ty  zachowałeś się jak szmaciarz, zostawiając mnie samą po środku wielkiego bagna i dobrze wiesz, że to co czytasz to prawda.

napewno masz jakąś inną dupeczkę, w sumie nic do niej nie mam, ale ona biedna chyba nie wie, że wiążąc się z Tobą wchodzi w konszachty z samym diabłem. tak samo się zakocha, zatraci, a Ty, kolejną z rzędu, zostawisz ją samą na pastwę losu, nie odbierając telefonów i mówiąc, jak to bardzo ją kochasz, ale wolisz zost

ać przyjacielem.

o nie, kochanie. ludzi się tak po prostu NIE ZO-STA-WIA. 

pamiętaj, nigdy nie doprowadzaj drugiego człowieka do tej granicu bólu emocjonalnego, gdzie przestaje mu już zależeć.

to zrobiłeś ze mną. :)