Opowiadanie 13

No witajcie Misiaki <3 No to dodaje cz III i zmykam. Musze wam powiedzieć że coś wene mam i chyba zaraz wg skończe te opowiadanie pisać. :)) 

CZ III

Moje serce zabiło mocniej. Skąd ten kretyn wie gdzie jest Arek ?  Moje oczy mało co nie wyskoczyły z orbity.

- No co taka zdziwiona ?

- Co mu zrobiłeś?!

- Nie chciałaś wrócić do mnie po dobroci ? No to wrócisz w taki sposób. Nie wyobrażam sobie bez Ciebie życia Myszko. Próbował mnie pocałować, lecz odepchnęłam go.

Dobrze wiedziałam do czego ten kretyn może być zdolny. Nie obchodziły mnie zaloty z jego strony, lecz życie Arka. Bałam się co zrobił Michał. Czy Arek jeszcze żyje? Czy jest ranny? 

- CO MU ZROBIŁEŚ?! GDZIE ON JEST!! krzyczałam na cały park. Krzyczałam najmocniej jak tylko potrafiłam. I potrząsałam nim z całej siły.

- Kiciu ! te łapki daj troszkę niżej a nie. Uderzyłam go najmocniej jak tylko potrafiłam. Widać było że nie na darmo, bo aż się oblizał, a mnie zapiekła ręka.

- Chcesz wiedzieć gdzie on jest? To chodź. powiedział już szorstkim głosem.

Nigdy wcześniej nie weszłabym do jego samochodu. Przecież nie wiadomo co mi zrobi, ale tu, tu chodziło o życie najukochańszej osoby na świecie. Wbiegłam do samochodu, nawet nie zapięłam pasów, a przecież byłam córką komendanta policji, od samego dzieciństwa wpajano mi do głowy, że tak nie wolno jeździć i już. Samochód Michała zatrzymał się w lesie.

- Musimy kawałek przejść. 

Szliśmy ciemnym lasem, słychać było huczenie sowy, oraz niektóre zwierzęta. Las szumiał, sprawiał też u mnie spory lęk. Przeszły przez moje plecy dreszcze. Nagle zobaczyłam ze przy drzewie jest przywiązany Arek, a obok niego stoi jakiś koleś, którego widziałam pierwszy raz na oczy.

- AREK ! MISIAKU TAK SIĘ MARTWIŁAM !

Już chciałam do niego biec, odwiązać go, zapomnieć o problemach, lecz poczułam w pasie uścisk. To był Michał.

- No i co kochasiu i co ? widzisz ? ona jest moja, a ty teraz będziesz na to patrzył

Całkowicie pogubiłam się w tych słowach Michała, nie zdawałam sobie sprawy co on chce zrobić.

CDN