Never ever give up . ! 

Przepraszm że tak długo.. ale mam teraz strasznie mało czasu wolnego :) miłego czytania 

CZ III

Nie umiałam .. potrzebowałam czasu, trwało to dość długo, ale udało się. Lecz ciągle moja psychika nie była w dobrym stanie. Te rany pozostały w moim sercu. To tak jak by wbić w ścianę kołek i za każdym razem przy przeprosinach go wyjąc. Jak widać ślad zostaje i nie zanika. Pomogły mi dużo wakacje, udało mi się sporo do tego wszystkiego nabrać większego dystansu i patrzeć na to wszystko troche inaczej. Było już niby dobrze, on się starał, ja się starałam, ale to nadal tkwiło we mnie aż wpadłam w złe towarzystwo. Zaczęłam jarać, pić, ćpać i palić. Z początku nikt o tym nie wiedział, lecz później straciłam nad tym kontrolę, zmieniłam się. Miałam wszystko w dupie. Nie obchodził mnie mój chłopak, nie obchodziła mnie opinia ludzi, ani nawet nie obchodziłam mnie rodzina. Liczył się tylko tytoń, alkohol itp. Miałam 17 lat, a byłam taka głupia. Niby chcieli mi pomóc, ale miałam to w dupie. Zerwałam z chłopakiem, przyjaciół również nie miałam, nawet tych do picia. Szkoła też poszła na boczny tor.  Liczyłam się tylko ja. Egoista ? tak, po raz pierwszy w życiu liczyłam się tylko ja. Zawsze robiłam cos dla kogoś, żeby to komuś było dobrze, ale teraz było całkiem inaczej. Na jarana, lub upita czułam się fantastycznie i byłam szczęśliwa. Pewnego dnia obudziłam się w parku na ławce, była 4 nad ranem. Wtedy dopiero zrozumiałam co zrobiłam ze swoim życiem.. do czego to wszystko doprowadziło.  Teraz mam 24 lata i jestem zupełnie sama. Nie mam przyjaciół, nie mam rodziny, ani też nie mam drugiej połówki.  Zero wykształcenia i ledwo sobie radzę. Czasem na ulicy spotykam Łukasza, omijamy się bez żadnego słowa. Jest szczęśliwy ma żonę i rocznego synka. Pewnie nawet o mnie nie myśli, może nawet już nie pamięta ? Nie obwiniam go za moje błędy w życiu, bo wiem że to ja do tego dopuściłam że tak zepsułam swoje życie. Gdyby można było cofnąć czas.. ale nie można, przecież wszyscy dobrze o tym wiemy.  Teraz to tylko wspomnienie. Przeszłość. Mnie już nie ma i został tylko mój list, a w nim moja życiowa historia.

Sabina

Koniec . :) .