Opowiadanie 13

No elo. Dostałam dzisiaj propozycje od pewnej dziewczyny żeby prowadziła ze mną photobloga, co wy o tym myślicie ? Bo ja jakoś nie jestem do tego dobrze nastawiona

Cz II

Usiadłam na ławkę w parku. Dzieci biegały, krzyczały i żyły pełnią życia. Zazdrościłam im tego. Tego jak jedynym ich problemem jest z jakim misiem iść spać, albo dać mu na imię. Ja takich problemów pozbyłam się parę lat temu, a teraz nabawiłam gorszych, gdzie już buziak rodziców nie rozwiąże go. Gdzie trzeba radzić sobie samemu, ale nawet to niczego nie załatwia do końca. Miałam nie czyste sumienia.  Ja ? Piątkowa uczennica, nie robiąca kłopotów wychowawczych ? Nie byłam kujonką, nie siedziałam przy książkach, po prostu nauka sama przychodziła mi bez trudu do głowy. Byłam dziewczyną idealną, prawie bez żadnej wady.  Miłą, sympatyczną, która nawet muchy by nie zabiła, a zabiła człowieka. Zabiłam człowieka, zabiłam człowieka, zabiłam człowieka.. głos w moim sercu wciąż mi to mówił. To było straszne. Nie wiedziałam co robić, nie wiedziałam. Zabiłam człowieka. Człowieka, którego dobrze znałam, widywałam codziennie, kiedyś nawet kochałam, a teraz ? teraz on nie żyje.  I to nie jest zły sen, z którego za chwilkę się obudzę, to jest rzeczywistość. Prawdziwy świat w którym żyję, który mnie otacza. Co ja powiem mojej mamie która jest prokuratorem, a śmierć człowieka to dla niej okrucieństwo. Co ja powiem tacie, który jest policjantem i aresztuje takich ludzi jak ja. Takich, którzy nie szanują życia innych, odbierają je komuś innemu. Nikogo nie będzie obchodziło dlaczego to zrobiłam. Zabójstwo to zabójstwo. Nikogo to interesować nie będzie dlaczego.  Był ciepły wiosenny dzień, szłam z przyjaciółkami do kina. Mój chłopak Arek,  miał do nas dołączyć później, bo coś mu wypadło.  Gdy już wychodziliśmy z kina Arka nadal nie było z nami. Nie odbierał telefonu. Nie wiedziałam co się dzieje, strasznie się o niego martwiłam.  Poszłyśmy z dziewczynami do kawiarni. Arek nadal nie dawał znaku życia. Postanowiłam, że pójdę do jego domu i sprawdzę co się dzieje. Zapadał już zmierzch. Pożegnałam się z dziewczynami i poszłam. Szłam przez ciemny park, do jego domu miałam jeszcze kawałek drogi. W parku nie było o tej porze już żywej duszy, a wtedy spotkałam Michała mojego byłego chłopaka. Rozstaliśmy się rok temu, ponieważ przyłapałam go na zdradzie. Nie chciałam mieć już z nim niczego do czynienia od tamtej pory, lecz on próbował mimo wszystko i tak zrobić wszystko bym do niego wróciła.

- hej Kinia powiedział słodkim głosikiem Michał, tak jak by chciał mnie przekupić bym wróciła.

- Siema chciałam już odejść dalej, ale złapał mnie za rękę.

- Dokąd to moja słodka ?

- Nie powinno Cię to obchodzić, nie będę Ci się spowiadać.

- Błąd. Bo wiem co się dzieje z Arkiem, bo pewnie lecisz do niego.

CDN