To wszystko trwało sekundy, Agnieszka upadła i z jej ust wydobyła się struszka krwi. Wszyscy gwałtownie się cofnęli. W ich oczach było widać przerażenie i niedowierzanie.

 -To koniec, musimy stąd natychmiast uciekać!- wykrzyczała Magda

 -Stąd nie ma wyjścia.- powiedział spokojnie Adam

 -Jakoś musieliśmy się tu dostać.-powiedział Maciek po czym zaczął nerwowo biegać i dotykać ścian w poszukiwaniu wyjścia

 -Uspokój się, gdyby tu było wyjście już dawno by nas tu nie było. Musimy się uspokoić, być czujni i czekać.-odpowiedziała Paulina

 -Nie, nie będę tu bezczynnie siedzieć, wśród nas jest morderca, nie mogę nikomu ufać.- odrzekł Paweł

 -Co innego możemy zrobić?- zapytała Nikola

W tym momencie Michał  wstał, nie ufał nikomu innemu poza Justyną. Podszedł do niej, złapał ją za rękę i oddalili się od wszystkich by móc porozmawiać bez świadków. Reszta postanowiła zrobić podobnie, rozdzielili się na mniejsze grupy.

Kasia, Mikołaj, Karol i Martyna usiedli razem, długo siedzieli w ciszy ale w końcu Kasia przerwała milczenie:

 -Jesteście jeszcze razem?- zapytała niepewnie Karola

 -Nie, już od dawna. Ale przyjaźniliśmy się po rozstaniu. Ufam jej i wiem, że ona nie może zabijać. Jest uczciwą sekretarką w mojej firmie. A co do was, to też wam ufam. Z tobą mikołaj przyjaźniliśmy się, a Ciebie Kasiu zawsze dażyłem sympatią. Ale dlaczego nie ma wśród nas Ali?

 -Pokłóciłyśmy się w liceum i od tego czasu ze sobą nie rozmawiamy. Jesteśmy dla siebie obcymi osobami, ponieważ po tym co mi zrobiła nie umiałam jej wybaczyć i zaufać. Ale nie chcę o tym mówić... Nie moge uwierzyć, że się tu znaleźliśmy byłam taka szczęśliwa, mam dom, rodzinę jestem reporterką w słynnej stacji radiowej, eh trudno mam nadzieje, że niebawem się stąd wydostaniemy-Kasia odwróciła się tyłem i po jej policzkach spłyneły łzy. Wszyscy siedzieli w milczeniu.

w innej grupie

Kamil, Nina, Maciek i Magda siedzieli bezczynnie. W tej grupie panowała raczej beztroska atmosfera. Każdy wierzył, że to jakiś głupi żart i niebawem stąd wyjdą:

-To jak Nina, jak się stąd wydostaniemy zaprosisz nas do swojej willi i pokażesz czego dorobiłaś się jako prezes słynnej firmy bankowej- śmiał się Kamil

-Uwierz, to coś lepszego niż twoja klitka niedaleko dworca- odgryzła się Nina, patrząc z nutą pogardy na Kamila.

 - Przynajmniej jestem wolna i szczęśliwa może nie zarabiam majątku, ale mąż nie jęczy mi nad głową, nie mam drażniących dzieci. Robie co chcę i to mi się podoba.

 -Spokojnie, to nie ma znaczenia póki jesteśmy tutaj-dodał Maciek- Najgorsze jest to, że za dwa tygodnie mam ważny mecz i powinienem siedzieć na treningu, a nie tutaj...

Magda siedziała w milczeniu przytulona do Maćka, ona jedyna się bała. Czuła, że już niedługo znów stanie się coś złego.