Alicja podbiegła, uklękła nad ciałem i zaczęła płakać i przez łzy słychać było jej lament:

 -Był moją pierwszą miłością. Ale się rozstaliśmy w liceum, wszystko przez studia& Nigdy nie mogłam o nim zapomnieć. Przyjeżdżając tu miałam nadzieję, że sobie wszystko wyjaśnimy i naprawimy. Ale teraz już jest za późno- i znów zaczęła wyć i szlochać

 -Spokojnie, wszystko będzie dobrze- pocieszała ją Justyna.

 -Nic nie będzie dobrze! Tu leży martwy człowiek! Nie rozumiecie nic? My też zginiemy jakiś chory psychopata zamknął nas tu i będzie nas po kolei zabijał!- Przerwał Paweł.

 Minęło kilka godzin, wszyscy robili się coraz bardziej głodni oraz śpiący. Jednak nikt nie miał zamiaru zasnąć. Panowała cisza, wszyscy intensywnie myśleli, od czasu do czasu można było usłyszeć krótkie wymiany zdań oraz szlochającą Alicję:

-Mam świetny pomysł, połowa pójdzie spać , a reszta będzie czatować- zarzucił Mikołaj.

 Będziemy się zmieniać co 2 godziny. Po czym wszystkie dziewczyny położyły się koło siebie i próbowały zasnąć:

-Jak myślicie, ktoś jeszcze zginie?- zaczął Mikołaj

 -To pewne&- odezwał się Adam, który od dłuższego czasu siedział z boku i nie wdawał się w dyskusję.

 - Więc kto będzie następny? Łukasz zasłużył, może zobaczył kto nas tu znosi.

 -Nie mam pojęcia kto to, ale zaczynam być głodny&

 -Karol, ciekawe co chcesz tu zjeść.

 - Może raczej kogo- zaśmiał się Mikołaj

 Wszyscy popatrzyli na niego. Chociaż pomysł wydawał się absurdalny, każdy umierał z głodu i był gotów zjeść cokolwiek. A raczej kogokolwiek&

-Chłopaki nie ma opcji! Zachowajmy resztki człowieczeństwa! Nie będziemy jeść się nawzajem! Morderca tylko na to czeka!- Wstał oburzony Karol i zaczął chodzić nerwowo- na pewno jest jakieś inne wyjście- W tym momencie zobaczył karteczkę na stoliku, podszedł bliżej i przeczytał jej treść:

 KTOŚ Z WAS MA COŚ CZEGO KAŻDY TERAZ POTRZEBUJE

 Nastąpiło poruszenie:

-Skąd tu się wzięła następna karteczka? Przecież nikt tu nie wchodził- Zaczął Michał- rozumiecie co to znaczy? Mordercą jest ktoś z nas.

Zapadła cisza. Wszyscy byli bladzi jak ściana, każdy patrzył na każdego z nieufnością i strachem. Każdy już wiedział co teraz będzie. Zacznie się walka o przetrwanie i nie można już liczyć na nikogo poza sobą:

 -Kto ma to coś? Obudźmy dziewczyny. Wstawajcie!

Ale dziewczyny nie spały. Każda leżała i wszystko dokładnie słyszała. Agnieszka wstała:

-Patrzcie, mam paczkę ciastek. Możemy się podzielić. -Nagle wszyscy zerwali się na równe nogi podbiegli do Agnieszki i zaczęli się szarpać i przepychać, aby zdobyć chociaż jedno ciastko. Nagle Agnieszka upadła na ziemię, z wbitym nożem w plecy z karteczką SMACZNEGO.