Bring your body baby

 Pustka w głowie. Wielka,hucząca pustka. I właściwie nawet nie huczy, bo gdyby huczała to poniekąd byłaby wypełniona. Pustka w głowie, ale pozytywna. Niezobowiązująca, nie zmuszczająca do ważnych decyzji i procentujących na przyszłość planów. Ale na parapecie leży kot, w głośnikach słychać Kyle La Grange, która walczy na utwory z Coeur de Pirate i Soley, z ulubionego kubka unosi się ciepła woń gorącej czekolady, która porusza powietrze i tańczy nad powierzchnią brązowego płynu. Patrzę w prawo i zdjęcie, z którego patrzę razem z Anką. Właściwie nie patrzę, bo jak zwykle przymrużam oczy, ale widok tak czy siak ściska za serce i myślę sobie 'dziękuję'. Spoglądam na lewo i śmieję się z 'Drzewka szczęścia i rozpusty', które 10 dni temu podarowała mi Blanka. 10 dni... Mój Boże, jak leci ten czas. I nawet, gdy przychodzi w życiu okres zwykły i nie ma adwentu przed żadnym wielkim wydarzeniem, ani żadnych życiowych świąt na horyzoncie... I nawet, kiedy pojawia się ta pustka i nie mogę zebrać myśli ani niczego stworzyć, to są ludzie, są rzeczy i są wspomnienia, które mimo wszystko pozwalają być szcęśliwym i dają świadomość, że niedługo coś jednak się wydarzy. I oby to nie była tylko klasa maturalna.