nie mam co dodać, więc dodaje coś takiego. zdjęcie moje.

od paru tygodni jestem smutna. nie wiem czemu i z jakiej przyczyny. gram w simsy, przesiaduję w pokoju, ćwiczę. zabijam czas. czasami zdarzy się, że wyjdę na rower z M. gdy przyjedzie. ona bezlitośnie prowadzi mnie do miejsca, które tak doskonale pamiętam ze scen szczęścia. tam, w niewielkim lasku przysiadamy. palimy, śmiejemy się, zabijamy komary. ja często myślami odchodzę. spaceruję wśród drzew, które wszystko pamiętają. wszystkie najpiękniejsze chwile. M. wie, że ja wcale nie zapomniałam.

innego dnia tygodnia wychodzę z dwoma dobrymi kumplami i M. nad rzekę, 11 km ode mnie. oni się kąpią, śmieją a ja odpoczywam. nie odważyłabym się chyba wskoczyć do wody. boję się takich kąpielisk. po tym wszystkim wracamy piechotą lub rowerami. uśmiechnięci. ja? uśmiechnięta? z nimi potrafię. jest wówczas cudownie, rozmawiamy dosłownie o wszystkim. uwielbiam ich.

ostatnio prawie nic nie jadłam. powody rodzinne, awantury, ojciec itd. nie będę nic pisać, niektóre osoby mnie zrozumieją. dużo tu osób z takich rodzin. i złamałam obietnicę. poczułam się przez chwilę jak śmieć, bo przecież zaufania się nie rujnuje. ale trzeba rozumieć kogoś, jego sytuację. bez tego ani rusz.

od września nowa szkoła. a ja psychicznie jestem jeszcze w starej. wśród tamtych ludzi, w tamtych miejscach. przy kimś, z kim podobno miałam umierać.. słyszałam, widzę nawet że owy czlowiek teraz nie wychodzi z domu i stroni od swoich adoratorek. nie jeździ swoim motocyklem. uważa, że ,,ma wyjebane''. zawsze mówił, że jak ja odejdę to i on. mimo tylu przeżyć mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się odezwie. swoją drogą, od zawsze miałam słabość do motocyklistów. teraz, gdy wiele osób się tym niby pasjonuje to już niestety nie jest takie unikatowe jak kiedyś. piękna pasja.

schudłam chyba. nie sugeruję się wagą, na której widnieje liczba 51 kg, tylko własnymi obserwacjami. mój brzuch nawet nie jest taki sflaczały jak kiedyś. teraz już tego nie stracę i będę walczyć o jeszcze lepsze efekty! nawet chyba urosłam ostatnio. szkoda, że zaczęłam rosnąć tak późno, bo w gimnazjum byłam prawie najniższa.

och, wylałam swoje żale. w sierpniu wyjeżdżam za granicę. odpocząć! muszę jeszcze zrobić sobie notatki językowe, wkuć parę rzeczy i mogę jechać. a po powrocie - wyprowadzka. lekki żal w sercu, ale zmiany są potrzebne!

notkę pisałam dzisiaj w nocy, niestety komp nawalił, ale się zapisała. uff, chyba pierwszy raz w życiu moje wywody przetrwały.

http://www.youtube.com/watch?v=9BMwcO6_hyA  ! <33