19.

Gdy Sara i Margaret wróciły do domu obładowane siatkami. Rozeszły się do swoich pokoi. Wziąłem od Sary torby by ją odciążyć. Kątem oka dojrzałem seksowną bieliznę. Spodobała mi się , przygryzłem wargę a Sara spojrzała na mnie roześmiana i zapytała czy Scooter czeka na nas w restauracji, przytaknąłem a Ona przygryzła wargę i powiedziała,że mi się odwdzięczy. Co prawda nic nie oczekiwałem za to,ale cóż. Kiedy los daje cytryny to się robi lemoniadkę. Może tej nocy Sara ubije śmietankę, hahahaha :D

W restauracji było spokojnie, Scooter spodobał się Margaret a Ona jemu. Wszystko było dobrze dopóki nie wszedł Maks i nie zepsuł całej panującej tam spokojnej atosfery.  Zdałem sobie sprawę ,że przyjaciółka Sary to straszna płaczka. Wszysko bierze do siebie i zamiast stawić temu czoła,ucieka, najzwyklej w świecie ucieka gdzie pieprz rośnie. Zaczynało mnie to denerwować. Więc postanowiłem ją uspokoić. Wyszedłem za nią z restauracji i szukałem jej. W końcu! Miałem ją. Wyjaśniłem jej na czym "zycie" polega. Nie można się tak poddawać i uciekać. Margaret pociągnęła nosem i powolnym krokiem wróciła do restauracji. Sara była ze mnie najwidoczniej dumna. Bynajmniej tym razem nie musiała biegać za swoją przyjaciółką.  Margaret była dla mnie dobrą koleżanką, której nie lubiłem aż tak bardzo. Tolerowałem ją, dla dobra ich przyjaźni. Musiałem znosić z Sarą jej humorki, czasem były na prawdę dobijające.