Oddycham  :) 

i mam się świetnie.

Mam nadzieję, że Ty też :*

Spokój. 

Żadnych kłótni o pierdoły, 

Żadnych spadków depresyjnych. 

Mam humory, jak każdy, bywam zmęczona, ale jestem szczęśliwa. 

Żadnych rozterek, żadnych nadmiernych przemyśleń. 

Nie wymyślam sobie ... 

To w sumie dziwne, wydawało mi się, że taka jestem, wymyślanie problemów na poczekanie. Byłam pewna, że depresja to ja. Królowa łez. Pamiętasz? 

Być może praca pochłania większość mojego czasu, praca i Kacper. Jednak i tak... dziwnie mi. 

A może oddychająca przez różową słomkę po prostu wróciła, ta wesoła i miła, ta kochana i radosna ja.   

Słucham właśnie tych najbardziej chujowych piosenek, wiesz których, masz takie. 

Te które zawsze rozpierdalają. 

I cóż ... Cieszę się, że wyszłam z tego gówna. Z tej patologii o smaku kabli :) Wierci w brzuchu, trochę tak, ale i tak się uśmiecham. Nie czaje. Zawsze wyłam jak bejbik przy każdej z nich. Nie ruszają mnie, tylko dziś? Czy w końcu jestem wolna? 

Żyjąca wspomnieniami heh... Nie pamiętam już połowy tego co obiecywałam sobie pamiętać na zawsze. 

To było tak dawno temu... 

Żeby sobie powspominać muszę usiąść i wysilić się, a przecież jeszcze chwilę temu to było wczoraj. 

Wiem, pokrętne to jest. Chodzi mi o to, że zaraz będzie 2025 rok. 

A ja właśnie obudziłam się i odkryłam, że nie patrzenie w tył to klucz. 

Banalne co?  

Doceniam moje życie. Doceniam każdy

oddech. Doceniam, serio.