Pozornie niepozorna.

Kiedys potrafilam napb wylewac swoje smutki, rozpisywac sie godzinami nad tym jak mi dobrze a jak zle.

Pomyslalam, ze moze nadal to potrafie.

Pozory myla. I to bardzo. Czemu wszystko co wydaje sie byc dobrym okazuje sie jednym wielkim gownem?

Jesli ktokolwiek bylby w stanie mi na to odpowiedziec bylabym naprawde wdzieczna.

Zawsze tak jest. Ze niewiadomo czemu ale nagle odkrywamy, ze ten caly swiat, ktory nas otacza jest jednym wielkim klamstwem.

Wszyscy klamia. Niewazne czy jest to sprawa wagi zycia badz smierci czy tez najmniejsza blahostka.

Kiedys myslalam tylko o tym, zeby byc szczera. Szczera nie tylko wobec ludzi na okolo ale i wobec siebie.

A moze to sie nie oplaca? Moze szczerosc to towar, ktory stracil swoja date waznosci? Moze jest to juz towar odlozony na ta nizsza polke i przeceniony o 50, ba moze nawet 90%?

Uwazalam sie za popieprzona, ale moze to nie ja nia jestem? Moze to swiat staje sie coraz bardziej porabany.

Chcialabym miec moc, jakas taka co moglabym ja wykorzystac do zmienienia biegu zdazen.

Moglabym miec zamiast palcy kredki. Chodzilabym po swiecie i kolorowala ten szary swiat.

Mam 10 palcy, kazdy bylby innym kolorem. Nie byloby wsrod nich szarego, czarnego, brazowego, bialego tez by nie bylo.

Bylyby kolory teczy, za jednym dotknieciem mojej dloni wszystko stawaloby sie bardziej kolorowe.

Tylko ciekawe czy ludzie by to docenili?

Bo chyba sie do tej szaroscie az nadto przyzwyczaili...

,,Więc chodź pomaluj mój świat" to chyba bedzie moja nowa dewiza zyciowa.

Pare tych dewiz zyciowych juz mialam. Na szczescie juz ich nie stosuje.

Duzo w zyciu przeszlam.

Wiele rozstan i powrotow.

Wiele łez i uśmiechu.

Wiele zgonów i narodzin.

Wielu mialam wrogow i wielu przyjaciól.

Wiele bólu i szczescia.

Wiele smutku i radosci.

Wiele rozczarowac... i tych pozytywnych i niestety nie.

Wiele razy zostalam zraniona i uszczesliwiona.

Najwazniejsze, ze kazda z rzeczy, ktore przeszlam zmotywowala mnie do bycia taka jaka jestem.

Narazie mi to odpowiada. Nigdy sie dla nikogo nie zmianialam, nigdy nie udawalam kogos kim nie jestem, bylam i bede szczera.

Nie raz oberwalam po tylku za bycie mna ale to mi tylko pomaga.

Kiedys zawsze dawałam pod moimi smutkami czy radosciami wylewanymi na pb jakis tekst pasujacy do tego jak sie czuje,

czemu wiec dzis mialoby byc inaczej?

właśnie kocham
więc dłonią
obrysowuję każdy nerw
wiązanie ze złota
właśnie jestem
więc liściom
które wytrysną z drzewa
łagodnej sierści trawy
która wyrośnie
jabłkom które dojrzeją
szepczę w zielone ucho wiosny
że wczoraj ciemno
w błękitnym morzu
utopiono śmierć

Poświatowska.