Lubie jesień . To pora gdy za oknem przeróżne kolory mienią sie w promieniach słońca . Pora w której wszyscy przygotowują sie do nadchodzącej puszystej zimy . Zakładają grube ciepłe swetry i o zachodzie słońca wybierają sie ze swoją drugą połówką podziwiając ten piękny widok . A ja ? Ja , jak zawsze w tej porze roku , siedzę w pokoju z kubkiem kaka pod ciepłym kocem , czytając książkę , lub patrząc przez okno i podziwiając czy też oglądając kolejną romantyczną komedię i zadając sobie zawsze to samo pytanie " dlaczego ? " . Dlaczego w życiu nie może być tak jak w filmie . Dlaczego sami nie możemy sobie ustalić życiowego scenariuszu ? Czy wszystko musi być tak jak ktoś nam zaplanuje ? Nie możemy sami stwierdzić co jest dla nas dobre ? Co chcemy przeżyć i czego doświadczyć ? Dlaczego nie możemy uczyć sie na własnych błędach i ponosić konsekwencje SWOICH czynów które SAMI zaplanujemy ?! Tego nie wiem i pewnie nigdy sie nie dowiem . Dlatego wtedy też zastanawiam sie dla czego gdy nadchodzi tak " piękna " kolorowa jesień a po niej " piękna" bielusieńka zima , moje serce zapada w stan hibernacji ? Jest wtedy takie zimne i oschłe jak pogoda za oknem . Nic nie jest w stanie go ogrzać , ani gorąca herbata , ani ciepły koc, nie wspominając już nawet o zrobionym na drutach prze milutkim sweterku od mojej babci . Nic , po prostu nic nie jest w stanie do " niego " przemówić , nic oprócz  wspomnień . Wspomnień , które tak pięknie i delikatnie , kawałek po kawałku ranią "je" coraz bardziej , mając z tego ogromną satysfakcję . Chciałabym wtedy móc je uśpić , przezimować tak jak robią to niektóre zwierzęta . Może wtedy nie cierpiało by tyle ile cierpi teraz ...

http://www.youtube.com/watch?v=W8-0k8TiBFE