Kreacjonizm 

Dziś rano, tradycyjnie rozmyślając o rzeczach dla egzystencji najważniejszych, rozważałam swą hipsterskość w odniesieniu do mainstreamu. Doszłam więc do wniosku, że jestem indie hipsterem, hipsterem niezależnym, ponieważ odcinam się od mainstreamu hipsterstwa.

Potwierdzają to słowa mego szanownego kolegi: "Ludzie sławni, którzy coś osiągnęli (np. to że, mają duże okulary) moczą tylko kostki w wodzie. Całkowite zanurzenie jest mainstreamowe, dekadenckie i właściwe pospólstwu, z ich plebejskimi upodobaniami. Tak powiem!"

Ja, jak powszechnie wiadomo, jestem gwiazdą telewizji, i z tego powodu muszę skrywać swą facjatę za wielkimi, hipstersko fioletowymi okularami przeciwsłonecznymi, żeby wiecznie goniące mnie rzesze paparazzich nie mogły mnie rozpoznać. I tak, będąc ostatnio nad jeziorem, dałam dowód mego indie hipsterstwa, który nawet został uwieczniony na fotografii, jednakże fotografii tej nie posiadam jeszcze, więc nie mogłam jej tu zamieścić. W każdym razie, plebs i pospólstwo w najlepsze taplało się w wodzie, pływało w tę i z powrotem. W pogoni za mainstreamem schładzali swe gorące ciała w lodowato zimnej wodzie, która mnie po hipstersku przyprawiała o gęsią skórkę. I tak: okularów z nosa nie zdjęłam, dodatkowo opatuliłam głowę swą białym podkoszulkiem. Zimny wiatr zmusił mnie do opatulenia się ręcznikiem, a w pasie przewiązałam jeszcze mini pareo. I tak postanowiłam udać się do jeziora. Ale jak tu taplać się w wodzie, gdy pospólstwo podąża torem mainstreamu? Ano, należy zanurzyć się częściowo. Przez znakomitą część czasu stałam sięc w klapkach i wyżej opisanym stroju w wodzie po kostki, by finalnie stać w wodzie do bioder, wciąż w klapkach i tymże stroju. Było to tak indie, że nawet mainstream hipsterstwa tego nie ogarnia.