Przedstawiam Wam moje oczko w głowie.

Luna. <3

Imię po Lunie Lovegood z Harrego Pottera którą lubię najbardziej oraz której patronusem jest właśnie królik. :)

Jest ze mną od listopada.

Od śmierci mojego psa Puszka w domu była totalna pustka.

Z początku nie chciałam innego zwierzaka, ale ta pustka zaczęła robić się bardzo uciążliwa.

Z miesiąca na miesiąc było gorzej. W sumie nie pamiętam czasów kiedy nie było Puszka.

Od zawsze był, od zawsze był moim oczkiem w głowie i przyjacielem.

Kiedy byłam mała biegał ze mną po podwórku, mimo, że czasem buntował się kiedy cały dzień od rana do wieczora musiał za mną latać na smyczy. Jednak każdego kolejnego dnia chętnie ze mną szedł. Zawsze był przy mnie. 17 lat. Kiedy odszedł moje serce pękło. Wszystko stało się dla mnie szare, nudne, wszystko mnie denerwowało, wkurzało.

Nie mogłam sama ze sobą wytrzymać.

Jednak to prawda, że dom bez zwierząt to nie dom.

Rodzice nie za bardzo chcieli nowego pupila,

ale ja nie wytrzymałam i

pewnego dnia poszłam szlakiem sklepów zoologicznych w moim mieście.:)

Widziałam całą masę słodkich zwierzaków, ale Luna mimo, że nie była malutka i młodziutka jak większość królików, oczarowała mnie. Rozwiała wszystkie wątpliwości które krążyły mi po głowie. Czy kupić nowego pupila czy może lepiej z tym zaczekać do przeprowadzki.?

Oczywiście, że chciałam psa, najlepiej ze schroniska, lecz nie było to za bardzo możliwe w obecnej sytuacji. Zbyt często wyjeżdżam, a moim rodzicom łatwiej jest przez ten czas zająć się królikiem którego można zamknąć w klatce kiedy wychodzi się z domu niż psem który cały czas biega po całym domu. Ostatecznie moja decyzja padła, że moim nowym pupilem będzie królik lub świnka morska. Chociaż nie ukrywam, że króliki bardziej mnie interesowały.

No i tak trafiłam na Lunę. Zakochałam się od razu.

Od około połowy listopada Luna jest królową mojego pokoju. Psoci, rozrabia, ale jest przy tym niemozliwie słodka. Co z tego że cały pokój musiałam do niej dostosować.? Najważniejsze, że w końcu pustka jaka królowała od czerwca w moim sercu i w moim domu została wypełniona. Łatwiej mi pogodzić się z tym, że Puszka już nie ma.

Choć przychodzą momenty, że jest niesamowicie ciężko.

Luna jest niezwykle zajmująca.:)

Z początku była trochę nie śmiała, ale teraz nie ma już po tym śladu.

Biega, skacze, robi piruety w powietrzu, śpi na moim łóżku, próbuje zębami wszystko.

Kiedy tylko ma okazje wskakuje mi na plecy lub na brzuch,

przeszkadza mi w nauce wyrywając mi zeszyt z rąk.

Jednak mama miała rację.

Kiedy tylko ją zobaczyła od razu powiedziała, że po oczach widać, że to psotnik i łobuziara.

Nie pomyliła się.:D

Teraz już wiem, że nie zostawia się królika nawet na sekunde zwłaszcza kiedy zapomina się zostawić książkę tak by jej nie sięgnęła. Po 1 minucie wróciłam do pokoju, a Luna była w trakcie konsumowania książki mojej kuzynki. -,- Wpierdzieliła dość spory kawałek okładki. Dobrze, że kuzynka się nie gniewa. Niestety okazało się dodatkowo, że książki nie da sie nigdzie kupić. -,-

No, ale na szczęście nie tylko psoci. Szybko się uczy np. korzystać ze specjalnej kuwety i

prosić o przysmaki robiąc to o co ją proszę. Żeby tylko tak samo poszło z oduczeniem jej gryzienia wszystkiego. :)

Widzę, że sporo się rozpisałam, a dodatkowo mój Miś nie pozwala mi pisać dalej, utrudniając i dokuczajac mi.:D Tak wgl to Kocham Cię Misiu.;* Wiem, że to przeczytasz, więc publicznie apeluję do Ciebie byś przestał mnie łaskotać i otwierać mi nowe karty bym nie mogła pisać.:D

Podsumowując. Biorąc Lunę do domu podjęłam najlepszą decyzję jaką mogłam.:)

Jestem bardzo zadowolona. Myślę, że ona też. :)