Świat szmat i męskich dziwek . 

mam ochotę usiąść na szczycie jakiegoś wysokiego budynku z nogami wywieszonymi za jego brzegi i tak przypadkiem pochylić się do przodu.

Głowa spuszczona, wzrok wbity w podłoże. Kaptur swobodnie spadał na oczy, przysłaniał pole widzenia. Nie musiała widzieć drogi powrotnej, zawsze była jej niechętna. Powroty nie przyciągają. Ciemny punkt widzenia. Przed oczami pomimo wszystko coś się pojawiało. Obrazy pełne wydźwięku. Mniej radosne, bardziej cierpkie. Pojawiały się szybko, jeszcze szybciej znikały. Ciemne chmury nieubłaganie się nasuwały. Ciemne oczy, jasne włosy. Kontrast. Pozytywne nastawienie, negatywne czyny. Wracała z tamtej ulicy. Tej, która przyciąga. Melancholia i nastrój sprzyjający otępieniu. Znieczulona tym co zobaczyła. A Ty jesteś obserwatorem z tamtego miejsca. Wdychasz tamtą wilgoć, widzisz tamtą głębie. Zastanawiasz się czemu tam tak ciemno, czemu tam zawsze już w powietrzu będzie unosić się ten zapach. Widziałaś jak wracała! Ocknij się. Wyciągając rękę nic nie zdziałasz, głuche wzywanie, cichy krzyk. Coś spełzało po ścianach okolicznych budynków. Pragnęło pochłonąć, zataić. Zakrywało, pokrywało. Może to ta unosząca się wilgoć, która pochłaniała wszystko. Przesiąknięte ubranie, zmarznięte, sine usta. W gęstym tonie ukazywało. Tonąć nie znaczy popadać. Popadać nie znaczy trwać w tym. Wiedziała co oznacza, wyszła z zaułku. Już zaraz ukaże się jej cel do którego zmierzała. Zdjęła kaptur, ręką przetarła usta. Jeszcze głośniej skarciła myśli. Zaskoczona ciepłem bijącym od tego miejsca. Zdecydowała się wejść. Ku jego zdziwieniu.

Dlaczego Pan Bóg pierwszego stworzył mężczyznę ?

Bo wiedział, że zawsze zaczyna się od zera.

a teraz wszystkim frajerom zaśpiewajmy razem : mniej niż zero , mniej niż zero ! :D

z każdym słowem odbierasz mi pewność siebie 

tą samą którą wpajałaś mi od urodzenia.