Są takie dni,w których NIE ISTNIEJE. Po prostu staję się przezroczysta i obojętna na to, co się wokół mnie dzieje. Siadam, leżę, słucham i śpiewam rozmaite melodie płynące z głęboko osadzonego w sercu żalu i tęsknoty. Nucę te dźwięki, lecz nikt na zewnątrz - nikt, poza mną, nie potrafi ich usłyszeć. Harmonijne tło, pięciolinia zbudowana z szeregu przepełnionych uczuciami nut. Słyszę pianino, które poprzez swą niewinną płynność wydawania dźwięków, w pewien sposób kreuje mą postać. O tak, to przecież ja. A ty siedzisz na krześle zaraz przy ścianie. Dlaczego nie tańczysz? Podejdź do mnie i rozkołyszmy się w rytm muzyki. Widzę zmieszanie na twej twarzy. Widzę, jak wpatrujesz się we mnie i krzyczysz w myślach różne słowa. Nie słyszę ich. Jestem głucha tak, jak i ty jesteś na to, co chcę ci powiedzieć.

                                                                   dłużej niż na chwilę.

                                                                                                      przytulić się.