O Bieszczady
Moje najdroższe
W których smutek
Uchodzi do nieba
Wraz z mgłą
W której codzienność
Sypie iskry
Marzeń...
Tu kropla rosy
Jak nektar nadziei
Poi zbolałą duszę...
Wsłuchane
W kojący
Szum strumienia
Zmysły...
Dziękują
Bieszczadzkiemu Aniołowi
Że zstąpił z wyżyn
Nieba
I znów ogarnął
Chaotyczne myśli
O Bieszczady
Tu każdy szlak
Kryje tajemnicę...
I nawet kamień
Ma w sobie ...
Swe sacrum
Tutaj duch czasu
Opóźnia działanie...
I pożegnania
Stają się powrotem.
Inni użytkownicy: olejtoxddderwa22protectyourauraelmariachi28921lordmagriffy93gandaharbulkazpasztetemkobekontakarolekrsgagi89plk
Inni zdjęcia: Troska. rainbowheroineNie ma Ciebie rainbowheroine‘Nie chciała się zgodz martawinkel9 / 03 / 25 xheroineemogirlx1407 akcentovaTurkusowo, fioletowo i w Pumie xavekittyx:) qabiResza figur Wilkonia bluebird11sezon lodów patkigd:) dorcia2700