Błędna atrybucja... 

Dlaczego ludzie nie lubią tańczyć w fontannie?

Kim ja jetem, czy określenie własnej osoby jest proste?

Jestem szesnastoletnią dziewczyną i chciałabym być sobą dwadzieścia cztery godziny, siedem dni w tygodniu. Szczerze? Nie jestem zawsze optymistką, nie wstaję codziennie prawą nogą, ale... No właśnie jest zawsze to ale. Staram się patrzeć na świat całą sobą. Chłonę zapachy, kolory i głosy, uczę się żyć we własny, indywiduany sposób. Nie mam gustu, nie mam zamożnych rodziców chodź na to nażekać nie mogę i nie posiadam grona życzliwych przyjaciółek. Lecz już w tym wieku nauczyłam się jak czytać między wierszami, jak rozróżnić teoretyczne dobro od praktycznego zła. Jestem jak małe kocię, które niedawno otworzyło oczy. Zachwycam się światem, lecz bardzo często staję się on zbyt "intensywny" dla moich oczu i uczuć. Ponoć porządam życia.

Chciałabym być lekarzem chorych dusz, tylko czy to nie jest teraz zbyt modne. Rozważam całe dnie w którą stronę poprowadzić moje życie. Dlaczego tak trudno jest się odnaleść w teraźniejszym świecie? Czasami żałuję że nie potrafię czerpać z życia całą "piersią". To jest zbyt trudne. Dla mnie świat ma inne kolory, całkiem inne. A zarazem tak pospolite jak biedronka na róży oplecionej mszycą.

Byłam, jestem i będę w tej miejskiej dżungli. Narazie ucieczka nie jest możliwa. Jeszcze tylko troszkę, a będzie mi łatwiej...

W głowie ciągle wiruję mi dzwięk:

http://www.youtube.com/watch?v=DCL5uCuHKBU&feature=related

"Estetyka to odkrycie wspaniałych rejonów duszy ludzkiej w celu samodoskonalenia się"

 Fiodor Dostojewski