Ja.. w świecie własnych myśli..  

Zdjęcie stare, znalezione gdzieś tam. . mniejsza o to.

Dawno mnie tu nie było. Brak weny i zdjęć. Brak okazji żeby jakiekolwiek zrobić. Bywa.

Zdałam sobie ostatnio sprawę z tego, że tak na prawdę już od dłuższego czasu tkwię w jednym punkcie. Każdego dnia wykonuję tysiące czynności: wstaję z łóżka, myję się, idę do szkoły, jem śniadania, obiady, kolację, uczę się, słucham, rozmawiam, piszę, śpię itp. itd. Mimo to stoję w jednym miejscu. Czasami pozornie ruszam na przód, ale tak na prawdę zataczam tylko krąg. Wracam do tego samego punktu. To boli. Za każdym razem boli, równie mocno, jeśli nie jeszcze bardziej. Mam dziwne wrażenie, że życie ucieka mi między palcami. Zgubiłam coś po drodze? O czymś zapomniałam? -Nie wiem. Chciałabym tylko wyruszyć wreszcie na przód, bez powrotu, nie oglądać się za siebie... znaleźć bodziec, coś, co pchnie mnie do przodu. Sama z siebie nie potrafię. Już próbowałam. A może po prostu za mało się staram. Możliwe.

Nastrój jest, jaki jest. Bywało gorzej, lepiej też.

Gdzie się podziały uczucia? Te pozytywne uczucia?

I czy jest szansa, aby kiedyś wróciły? -Ktoś mi ostatnio powiedział, że tak. Całkiem inne. Już nie takie, jakie były, ale wrócą. To już nie będzie to samo, ale zawsze coś...

Z uśmiechem na Twarzy i pustką w środku kroczę przez te cholerne życie. Czy ma to jakiś większy sens?!