Czasem są takie chwile, że moje myśli są gdzieś daleko. Nie jestem w stanie sprecyzować gdzie to miejsce się znajduje. Wiem tyle, że powinny być bliżej mnie. Przecież nie chcę uciekać do tego co było. Powtarzam wam często, żebyście tego nie robili. No ale jednak zdarza się. O czym tak dokładnie myślę? Moje życie zaczęło się układać. Nic bar­dziej mglis­te­go i ulot­ne­go niż rzeczy­wis­tość, nic bar­dziej błahe­go i wiel­kiego, nic bar­dziej kocha­nego i zniena­widzo­nego. Cza­sem i nic bar­dziej nudzące­go. Rzeczy­wis­tość jest trochę jak wo­da, dzięki niej żyje­my, ale bez żad­nych uroz­maiceń zaczy­na nudzić, przes­ta­je sma­kować, wręcz od­pycha. Zniechęca, smu­ci, lub też jak­kolwiek inaczej umar­twia, nie za­bija, za­daje ból, cza­sami na siłę ig­no­rowa­ny, bo tak sa­mo jak sza­ry jest ko­lorem, choć nic dob­re­go nie prze­jawiającym, tak i również życie w cier­pieniu to też życie. Coś po­między ra­dością a cier­pieniem, życiem a śmier­cią, niczym duch, jak liście tkwiące bez naj­mniej­sze­go ruchu i śla­du życia w dzień bez naj­de­likat­niej­sze­go pod­muchu wiat­ru, zwykła stag­nacja, lecz wyczu­lona na najlżej­szy do­tyk. Ten przy­ziem­ny, ma­terial­ny, lecz bar­dziej pragnąca uczuć, te­go co z by­cia duchem wyz­wo­li, ku lep­sze­mu światu pog­na, czy to w jedną, czy drugą stronę, bo dwa światy is­tnieją, je­den będący uzu­pełnieniem dru­giego. A całe nasze życie zamyka się w kilku zadziwiających znakach, które zawierają ukryte informacje, w jednakowy sposób czytelne dla wszystkich. Zwykła kropka jest komunikatem zwiastującym koniec. W określonych okolicznościach znaczyć może znacznie więcej, szczególnie, gdy staje się tajemnym znakiem dla dwojga ludzi. Zadałeś mi kiedyś pytanie. A brzmiało tak: Widziałeś kiedyś szczęście? Wtedy odpowiedziałem Ci, że nie, ale wciąż mam nadzieję, że je zobaczę. Dziś już mogę odpowiedzieć ci: Tak, tak widziałem szczęście. I polecam zobaczyć je każdemu, kto go jeszcze nie widział. A najbardziej chcę, żebyś ty je zobaczył. Jeśli chcesz pomogę ci je znaleźć. Wyruszymy razem w podróż, na poszukiwanie szczęścia. Tylko ostrzegam cię już na początku, to nie jest łatwa droga. Droga, którą trzeba iść często jest wyboista, ciężka i nieprzewidywalna. Często, aby zobaczyć szczęście napotykasz wiele cierpień. Ale potem już wiesz, że było warto. A szczęście tak naprawdę jest wszędzie, trzeba tylko umieć je dostrzec. Czasami to jakiś impuls sprawia, że nagle zaczynasz je dostrzegać wszędzie.

Coraz bardziej dociera do mnie że staję się naiwny i wykorzystywany. Chodz zawsze wiem, że tak będzie mimo to ulegam. To jest silniejsze odemnie.. Ale ja z tym skończe, bo tak dłużej nie mogę. To jest zbyt bolesne!

Jeszcze trochę i Włochy nie mogę się doczekać.