form follows function 

Jedna z chwil, w których czas zwalnia, a ty patrzysz i nie wierzysz własnym oczom. Przestajesz czuć, bo granica bólu została przekroczona, ty gdzieś zostałaś, nie ruszasz się z miejsca. Nie wierzysz, ale chciałabyś uwierzyć, że jest taka Siła we wszechświecie, która jest w stanie cię pozbierać i pokazać, że życie ma jeszcze miliony innych barw. Tak bardzo potrzebujesz człowieka. Jakiegokolwiek, by porozmawiać. Ale sama nie masz siły zacząć. Telefon milczy.

Karma wraca. A wszystko jest tylko po to, by to przeżyć. Smutek i rozczarowanie są naturalną częścią życia, ot co. I tylko śpiewasz sobie coś pod nosem, rysujesz, może Jah da ci jakieś małe światło podczas tej nocy polarnej.