Z Pamiętnika Antonette,
Księga uczuć:
Kiedy przestaje się mówić, wargami starannie nasączonymi winem, zapomina się czucia. Kiedy przestaje się kołatać w środku, samodzielnie, z zimnego dotyku nocy, zapomina się potrzebować. Aż wreszcie, kiedy przestaje się, patrząc w ogień myśleć o wrzących oddechach na szybie, zdmuchuje sie zakurzone czastki siebie, rozpływa z dymem.