But I'm nothing on my own. 

`Obudź się...

Staram Ci się pokazać.

Chce być szczera: znaczysz dla mnie więcej niż powinieneś.

Ale moją wolą jest być

Tą która kładziesz na piedestale,

Tą o której śnisz,

Tą przed którą chowasz swoje prawdziwe ja,

Tą którą chcesz zadowalać...

I wiem że to złe, chcieć czegoś tak nieprawdziwego i tak sztucznego.

To nie tak że chcę Cię zmienić, chcę tylko by było po mojemu.

Bo jesteś tym którego kładę na piedestale...

Tym który ciągle do mnie wraca,

Tym któremu oddaję całe swoje serce...

Tym który sprawia że wierzę.

Chcę obustronnej miłości.

Miłości, która tuli mnie mocno.

Miłości, która jest jak sen.

Lecz kiedy się obudzę, on ciągłe będzie przy mnie..

Więc połóż mnie wysoko na piedestale.

Daj mi wszystko czego potrzebuję.

Ale daj to tak dokładnie.

Aby nie było więcej życzeń... `

Ile razy będę mówiła sobie dość. Ile razy będę wyrzucała Cię ze swojego życia. Ile razy będę otwierać drzwi, kiedy przyjdziesz wzruszony. Ile razu musi pękać mi serce, żeby pękło...

`Daje nadzieję i odbiera.` Tak bardzo nie chciałam słyszeć tych słów. Chciałam być dla Ciebie wszystkim, czego potrzebjesz. Chciałam dawać Ci radość i smutek, uśmiech i łzy. Ale co jest ze mną nie tak, że nie chcesz mnie przyjąć. 

Zawsze wracasz ... ale nawet zawsze kiedyś się kończy.

Tak bardzo nienawidzę pożegnań... a tak bardzo kocham powroty.

Dlaczego chcę tracić miesiąc na łzy by mieć jedną noc szczęśliwą .. dlaczego noc? Dlaczego nie dzień?

Dlaczego świadomie jestem naiwna.

Otworzyłeś mi oczy swoim zachowaniem a ja nadal widzę w Tobie nadzieję .. 

Czekam na dzień, kiedy Twoje wiadomości staną się dla mnie żałosne, kiedy z czystym sercem odrzucę Twoje połączenie, kiedy nie pojawię się na imprezie na którą mnie zaprosiłeś, kiedy na Twoje `szczere` słowa zareaguje szyderczym śmiechem, kiedy pocałunek nie będzie dla mnie wyznaniem uczuć i  kiedy zasnę w Twych ramionach na drugi dzień będę żałowała. Kiedy zacznę traktować Cię jak zabawkę. Chcę być Twoim wrogiem bardziej niż ulubioną zabawką.