Może..

Teoretcznie masz wszystko; wspaniałą rodzinę, przyjaciół, kogoś na kim ci zależy. Praktycznie - wiele brakuje ci do szczęścia. To pewnego rodzaju absurd, bo masz wartości, które sprawiają że powinnaś być najszczęśliwszą osobą na świecie a tak naprawdę masz ochotę zamknąć się w pokoju i myśleć o tym jak bardzo ci źle. Więc czego brakuje do szczęścia ? może poświęcenia, może penego rodzaju świadomości, że to nie jest ulotne. Chociaź czy można mieć pewność nieulotności, czegoś stałego ? w dziejszym  świecie wszystko jest słabe, tworzone "chwilowo", bez większego przywiązania . Więc jaki w tym sens ? Co z tym można zrobić ? Są dwa rozwiązania; możesz to zaakceptować, albo możesz spróbować sprawić aby w twoim życiu wyglądało to inaczej. Jak to zrobić ? No własnie. Najlepiej znaleźć drogę, która ci odpowiada i po prostu nią kroczyć, czasami kogoś zabierać "na spacer". Nie dać się wciągnąć w dziesiejsze wartości (jeśli jeszcze można je tak nazwać ). Ale czy one tak naprawdę są "dzisiejsze: ? może one zawsze tak wyglądały tylko im starsi się stajemy, tym wiecej rzeczy zauważamy. "Cały ten świat dorosłych "staje się powoli naszym światem. Może to jest w tym wszystkim najbardziej przerażające ? Że my też musimy w końcu dorosnąć ?