gdzieś w pobilżu słychać strzał 

Wiem, ze Aga nie chce dalej bawic sie w prowadzenie photobloga, ale niech zostanie tu chociaz to jedno zdjecie, bo jestesmy na nim wszystkie razem. Zadna z Was nie ma prawa sie na mnie wsciekac, bo nie widac dobrze naszych twarzy a nawet gdyby bylo to i tak pewnie byscie dobrze wyszly, ale jak zwykle kazda z Was by narzekala, ze zle i zapewne bysmy sie o to poklocily. Te klotnie o takie drobiazgi towarzyszyly nam na codzien, ale gdyby nie one byloby nudno. Dodaje tu to zdjecie, bo nie pozwole zeby ten caly rok, ktory razem przezylysmy umknal nam w pamieci. Zgralysmy sie . Po prostu znalazlysmy wspolny jezyk. To samo poczucie humoru, te same teksty i niekiedy takie same zachowania. Szkoda, ze Aga usunela wszystkie zdjecia. Mogla je zostawic chociaz na pamiatke. Fajnie byloby posmiac sie za pare lat. Ja jako jedyna z nas dalej prowadze, bo chce miec pamiatke, po prostu chce miec sie z czego posmiac i miec co wspominac. Choc wspomnienia i tak zostana i nie potrzebny do tego jest internet, beda one trwalsze jesli bedziemy mogly zobaczyc zdjecia i notki. Wiele razy chcialam juz je usunac, bo wiekszosc tych notek jest zalosna, ale nie moglam. Te zdjecia maja w sobie moc. Po prostu kiedy na nie spojrze przed oczami mam nas rozesmiane od ucha do ucha z telefonem, krazace po miescie i ta swiateczna atmosfera, a w uszach slysze tylko "Dwa Serca". Chociaz sluchalysmy tego bez przerwy to do teraz mi sie ta piosenka nie znudzila i moge jej dalej ciagle sluchac i wspominac te piekne czasy. Wtedy wystarczylo nam to, ze jestesmy razem. Wierzylysmy, ze razem mozemy nawet odbudowac World Trade Center. Nie zawsze bylo idealnie. Nie zawsze bylysmy we wszystkim zgodne jak to zazwyczaj bywa, ale zawsze potrafilysmy dojsc do porozumienia. A klotnie byly tylko po to, zeby sie z nich pozniej posmiac. I chociaz bylysmy do siebie bardzo podobne(jesli chodzi o poczucie humoru itp.) to kazda z nas byla zupelnie inna. I nawzajem sie uzupelnialysmy. Moze i jestem nudna z tymi wspomnieniami. Moze i minelo duzo czasu, bo juz prawie dwa lata, ale nie zapomne jak bylo. I ciagle zastanawiam sie jak to sie wlasciwie stalo, ze juz tak nie jest. Dlaczego wszystko sie tak nagle zmienilo? Na to pytanie nie odpowie sobie zadna z nas. Niby znamy odpowiedz, ze inne towarzystwo, ze bylysmy mlodsze itd. Ale to i tak nie jest TA odpowiedz. Nic juz nie jest takie samo. I nigdy nie bedzie. Mozna powiedziec, ze wtedy nadawalysmy na tych samych falach, gralysmy w jednym rytmie. Teraz niestety przyszedl czas na inny. Ciekawa jestem co przyniesie kolejny rok. Wiem, ze wszystko sie zmienia...poglady, idealy, pasje itd., ale przyjaznie moga trwac wiecznie. Trzeba tylko chciec. Moze znowu byc jak dawniej, moze nie tak samo, bo tak nie bedzie juz nigdy ale przynajmniej podobnie. Moze znowu odnajdziemy ten wspolny rytm...

Aga jesli chcesz usun to zdjecie, ale zanim to zrobisz przyjrzyj sie mu doklanie, wtedy zamknij oczy i przypomnij sobie ten dzien. Ja pamietam go jak dzis, i mysle, ze Ty tez. Wtedy otworz oczy i zdecyduj czy na pewno chcesz je usunac, bo nie wierze, zebys nie miala do niego sentymentu...

nie wiem jakim cudem pamietasz moje hasło bo ja musialam troche probowac zeby tu wejsc .. Już moze nie jestesmy w 4 ale jestesmy w 3 i to tez powinno sie liczyc ;)  chociaz nie stracmy tego co teraz mamy . . . Wiem ze nie jest juz tak jak kiedys ale masz racje szkoda ze tak to sie wszystko skonczylo . . . mam  nadzieje ze nasze relacje sie nie popsuja tak jak bylo kiedys . . . i zostawie to zdjecie bo nameczylas sie z ta notka i szkoda by bylo ja usuwac. Takk pamietam ten dzien jak to by było wczoraj . . .