Zachłystowe zapalenie szczęściem. 

Dajcie siły na farmakologię!

Chciałabym napisać coś mądrego, coś przejmującego, co czytajac za 5 lat by mną wzdrygnęłoby. Ten dziadek z prawej ręki hihocze żebym opisała zapach trupów, z którymi zmierzam się na studiach. Nie, nie! Panie Dziadku wzywam o spokój! Właściwie o pokój. I o dobry krem do rąk. I żeby podłoga się sama odkurzała w tym moim pokoju, pranie samo robiło i nie trzeba było jeść, ale można było więcej spać. A najlepiej, najlepiej byłoby podróżować po kosmosie. Albo nie. Moja krakowska karta miejsca nie dziala w Kosmosie. Cholera! A to  już nawet nie strefa aglomeracyjna, to strefa wrzechświatowa więc ile kosztuje semestrlany? Bo w miesiąc to nawet sobie nic nie zobaczę. Co było 5 lat temu? Liceum? Jaki to był piękny czas! Tyle potknięć i umarć w jendym czasie. A co będzie za 5 lat? Boże! Kosmosie! Kosmiczny Boże! Tożto będę już po studiach. 5 lat to jak krótkie kichnięcie a ja mam być po studiach? Dobra dobra. Ja już sobie wrócę jednak to enrofloksacyny. 

Chciałbym się jeszcze powłóczyć z Tobą,
póki żyjemy i mam Cię obok.
Zjechać z Tobą w dół po poręczy,
wspólnie się wyczołgać z nędzy.
Schować szczęście tu pod podłogą,
zanim przyjadą i nas wywiozą.
Zobaczyć razem niebo po burzy,

skoczyć w kałuże, żyć jak najdłużej.