zgubiłam notes, znalazłam kupę 

W sobotę Łukasz mnie zapytał, dlaczego tak lubię jeździć do WL4. Pierwszy odruch: "Nie wiem", czyli potrzebowałam trochę czasu, by się zastanowić. Po chwili odpowiedzialam: "Bo ludzie. Tam spotykam ludzi, którzy są mili, serdeczni i ciepli."

Człowiek, który tworzy sztukę, jest wrażliwy, a co za tym idzie - ciepły. Tak, to bardzo ważny wyraz w moim słowniku.

Dzisiaj mam wolne. Myślałam trochę o tym przy myciu okien (oczywiście padał deszcz). Doszłam do jeszcze jednego wniosku.

Chodzę do WL4, bo jestem samotna. I nie chodzi mi o użalanie się nad sobą, że niby nie mam nikogo i nikt mnie nie lubi, bo mam wspaniałych przyjaciół, z którymi czasem się spotykam. Chodzi mi o poczucie osamotnienia wśród ludzi. Akceptuję ten stan, czasem jest nawet przyjemny, ale bywają dni, kiedy mnie to męczy. I potrzebuję człowieka. Ciepła. 36,6 obok. Nie chodzi o erotyzm, bo na ten temat wolę się nie wypowiadać publicznie, chodzi o to, by spotkać serdecznych i szczerych ludzi, którzy w dodatku potrafią myśleć.

To istotna cecha.

I nie wiem jak to działa, ale właśnie tam czuję się odrobinę mniej samotna. Ewentualnie ta moja samotność staje się bardziej akceptowalna. Tak jakby tam pasowała.

Może Ci ludzie, których tam spotykam, też trochę czują się samotni. Nie wiem. Ale czuję do nich sympatię. Do nich i atmosfery, jaką panuje w WL4, a którą tworzą właśnie oni.

Znów pada, a ja chcę jechać do nich, zostały mi 3 szybki do okitowania. Może zaraz przestanie. A tymczasem...

Dziękuję za uwagę.