To wszystko jest niepotrzebne, codzienność sama w sobie nic nie robiąc przytłacza, tym , że ja musze w niej być .

Wszystko jest przytłaczające, czuję się najgorsza spośród złych.

Chciałabym w końcu uwierzyć, w siebie, nie myśleć, że wszystko co złego spotyka innych dzieje, się przeze mnie.

Nieważne ile wysiłku bym włożyła, w to zeby mnie ktoś po prostu ignorował , nie zauważał, wszystko idzie na marne.

Staram sie nie odzywać, robić swoje, ale i tak jest źle.

Dla moich koleżanek to , że pomagam innym jest naiwne, do niczego pewnie nie dojde bo mam za dobre serce, ale może w gruncie rzeczy to jest ta siła, siła którą posiadam skąś, niewiadomo skąd.

Nie stanę się dziewczyną,, która rani innych, obgaduje i przezywa po co być takim?

Nie lepiej, robić, to co uważa się za potrzebne , stosowne, co może pomóc innym, chcę się jak najbardziej od nich wszystkich odseperować, ale oni wszyscy zawsze coś do mnie mają, już powoli zaczynam nie zwracać na to uwagi, ale to smutne, że jakakolwiek dobroć w tych czasach zostaje odebrana jako słabość.

Idę później na trening, chociaż pada nie mogę sobie odpuszczać.

Pan P. znów do mnie napisał , wczoraj, bardzo byłam zaskoczona, ale teraz mam przewagę, dystans, teraz to ja jestem panią sytuacji, podłą, obojętną suką, której pozornie na nim nie zależy, ale mniejsza o to.

Miłego dnia i nie poddawajcie się :)

xoxo Amelia

Nad rzeką

Zostałem wciągnięty przez Twój wdzięk
W sztorm zapomnienia
i do miejsca zakochanych 
Utknąłem w kałuży
Pełnej łez i niemądrych
Złych poczynań teraz wiem
Że nie zapłaciliśmy takiej samej ceny

Kochanie wiem
Że kiedy szliśmy ramię w ramię
Czułem że możemy odrzucić
Fałszywość naszej przeszłości
Wiem też
Że to był dla Ciebie najtrudniejszy dzień
Wyrzućmy je przez okno
Tak robią kochankowie