i znów wróziłam tutaj i znów sobie nie daję rady ze wszystkim. 

Znów jestem wyrzutkiem, znów nie umiem się dogadać i znów jestem dziwna, i znów nie powinnam pomagać, i znów mam depresje, i znów jestem gruba i znów jestem brzydka, i znów jestem głupia, i znów nikt mnie nie chce.

Daje z siebie wszystko poświęcam sie dla innych, zapominam o sobie, mam pewien plan nazycie, ale muszę bardziej wziąć się za szkołę i zwiększyć dystans do ludzi.

Ostatnio jakieś dziwne historie mi się przydażają, związane z płcią przeciwną, jakiś tydzień temu spotkałam chłopaka a raczej on mnie spotkał, ciągle spoglądał w moją stronę, a ja w jego, a teraz ciągle o nim myślę, chciałabym wiedzieć, chociaż jak ma na imię, zawsze zmarnuje szansę, chciałabym go jeszcze spotkać, miał takie głębokie oczy.

Najbardziej w wyglądzie zawsze urzekają mnie oczy, to one mi mówią, czy to wyjątkowa osoba, to w końcu zwierciadło duszy.

I nie chce wracać do szkoły, wszystko się wali.

Nie sądziłam, że wiara daję taką siłę.

" Zachowuj się tak, abyś nie musiał czerwienić się przed samym sobą"