191

można mieć wszystko nie mając nic, lecz można nie mieć nic mając wszystko. można zgubić się w swoich myślach, w swoich wspomnieniach ukrywać się przed teraźniejszością, zastanawiając się dlaczego jest tak a nie inaczej, czy każde słowo było wypowiedziane słusznie i w odpowiedniej chwili, podobno czyny zdobią człowieka nie słowa, podobno, tylko nikt nie jest świety, a co jeśli później słowo przepraszam nie wystarcza? co wtedy? gdy próby nie dają rezultatów, gdy wszystkie myśli krążą tylko wokół decyzji, wokół rzeczy które tak naprawde nie powinny mieć znaczenia? człowiek potrafi być podły, zranić słowem, gestem, osoby, które są dla nas najbliższe, tak ważne, tylko co wtedy nami kieruje? złość? nienawiść? egoizm? a moze jest w tym wszystkim miłość i chęć zmian? ciągle czegoś nam w życiu brakuje, czy to czasu, ciepła, osób, miłości, chęci... ciągle chcemy więcej i więcej nie doceniając tego co mamy. w pewnym momencie, trzeba przystanąć w tym biegu, zatrzymać się i zastanowić się co dla nas jest priorytetem, by pozniej nie załować, że w przeszłości zapomnieliśmy o tym co ważne i się zatraciliśmy. tak, odnajdywanie siebie jest trudniejsze niż sobie to wyobrażamy, a czasu... nie cofniemy, a szkoda. każdy z nas pewnie zmieniłby bieg swojego losu, wybrał inaczej, zachował się inaczej, docenił to co wtedy było dla nas nieważne.

niby nic takiego. 

.. od tylu lat w poszukiwaniu mniejszego zła