Never Say Never ... ! 

12 lipca.. czas leci szybko..

Co u mnie nowego? Nic, praktycznie nic.. dzień po dniu mi ucieka..

Teraz troche pracuje.. więc czas leci.

Jestem dzielna i się trzymam? Może na zewnątrz tak tego nie okazuje, gorzej jest zdecydowanie od strony wewnętrznej.. gdzie bardzo boli.. ta pustka. Zdjęcia, wspomnienia, rzeczy, wszystko mi Cie przypomina. Tak tesknie. Za kilka dni mijaja juz 2 miesiace. Nadal się z tym nie pogodziłam i tak szybko na pewno nie pogodze. Chyba nie dociera do mnie ten fakt, smutny fakt. okropny..  Pustka wypełnia całą mnie w każdej chwili. Z bliskimi jest mi trochę łatwiej, bo wspierają mnie czy to słowem czy też czynem. Dziękuje im. Rozmowy z pewnymi osobami też mi w jakiśsposob pomagaja choc na chwile. Ale patrzac na zdjecia Twoje, Twoja rozesmiana buzie, łzy same lecą z oczu.. i to jest i będzie nie uniknione. Zycie jest nie sprawiedliwe, okrutne.

Wciąz mam nadzieje, ze to aby zły sen i się z niego obudze i będziesz przy mnie, ze mną, obok mnie.. Lato jest, Twoja ulubiona pora roku. Choc tymczasowo nie widac, ze to lato, bardziej na szara początkową jesien. Ale Ty lubilas lato i to bardzo. Wiele rzeczy lubilas.

Dni mijaja szybko, dzisiaj juz czwartek, ponury czwartek.

Chciałam tyle napisac a teraz zabrakło mi słów.

Może potem dopisze.. .