Zdjęcie z serii: Żenujące Miny.

Dzień dobry.

Tak jak zapowiadałem, w tej notce cofniemy się w przeszłość. A dokładnie, to wrócimy wspomnieniami do 31. grudnia 2010 i 17. stycznia 2011. Ostatni dzień grudnia może nie należał do dni szczególnie bogatych w wydarzenia i wrażenia. Powiedzieć można, że był dość zwyczajny i powszedni. W sumie jak każdy z moich sylwestrowych wieczorów... Były to ostatnie godziny 2010. roku, które spędziłem w świetnym gronie. Były kobiety, wino, taniec i śpiew! Była Maryla Rodowicz i "Sing sing", był szampan Piccolo, były moje paralityczne ruchy, które tańcem nazwać może tylko B.Tyszkiewicz. Był także stadion (co prawda nie na Euro2012, ale zawsze), i była kupa śmiechu i pozytywnych chwil. Podobało mi się. Najbardziej utkwił mi moment, w którym z Alicją wymyśliliśmy nowy styl taneczny łączący w sobie elementy Erotik Dens i Elektcik Bugi!

Mam na tyle szczęścia, że wraz z nowym rokiem przybywa mi kolejny rok życia. Zawsze okres pomiędzy sylwestrem a 17. stycznia jest dla mnie wyjątkowy. Nię będzie to odkrywcze, ale ten czas to chwila refleksji i podsumowań. W odniesieniu do początku ubiegłego roku, widzę jak bardzo zmieniło się moje miejsce we wszechświecie. Jestem teraz w zupełnie innym miejscu, choć scenografia pozostała ta sama. Zmienił się nieco scenariusz i moja rola. Z całą pewnością zmiany wyszły i wyjdą mi na lepsze. I z całą pewnością stwierdzam, iż jestem bardziej szczęśliwym i świadomym życia człowiekiem niż kiedyś. Z każdym dniem zyskuję doświadczenia i pewnych mądrości. I chociaż bardzo boli mnie upływ czasu, który odznacza się na moich najbliższych, to czuję, że mogę więcej i czuję, że świat czeka na mnie z szeroko otwartymi ramionami. Z nowymi perspektywami, wyzwaniami, przeżyciami i dylematami. Nie będzie łatwo, ale iść pod wiatr to moja specjalność. Na dziś to wszystko.

p.s. Z CAŁEGO SERCA DZIĘKUJĘ ZA WSZELKIE ŻYCZENIA. JESTEŚCIE WIELCY!

Do napisania.