Sama w sercu sama w głowie, hm?
Mamy ochotę stąd wyjechać. I to szybko. Gdzie nikt mnie nie zna, nie będzie oceniał. Okej... Bullshit - gdziekolwiek pojedziesz będą cię osądzać. Ale chodzi mi o.. wyrwanie się. Jestem tu sama. Zawiodła mnie prawie każda bliskość - selekcja zaostrza się ostatnimi czasy.. To źle, bo przecież..
Ludzie są dobrzy, prawda?
Prawda?
Chcę w to wierzyć. Jak ostatnio słyszałam - nie ma młodzieży złej, jest tylko zagubiona. Ja jestem zagubiona, chociaż nie jestem zła. Masło maślane, ale wiesz o co chodzi.
Jak to wszystko zmienić?
Co robić?
Gdzie pójść?
Z kim rozmawiać?
Bóg mnie kocha. Ale czy pamięta?


Rada nr 1 - Nie walcz o nikogo za długo.