Wszyscy jedynie śnimy 

Pustka, smutek, brak. Życie, wolność, ludzie. Ty, ja i nikt. Zamyślam się na moment. Zamyślam po cichutku. Chcę tańczyć do rana i mieć Was obok. Czuje się szczera i mocna, lecz jednocześnie słaba i cicha. Boję się najbliższych miesięcy, a jednocześnie tak bardzo chciałabym zmian. Potrzebuje samotności, jednocześnie wciąż się czuje samotna. Gdy dziś o tym mówiłam, znów chciało mi się płakać. Czułam, że niewiele z tego rozumiem. Że tylko w określonym momencie, że wszystkie nasze sprawy stały mi się obce, a jednocześnie poczułam ulgę, że może tak być, że jest właśnie tak jak nie chce żeby było. Jest wiele znaków zapytania, dużo niepewności i żalu. Chciałabym odpocząć, zaszyć się gdzieś, wypłakać całe niebo łez i podjąć odpowiednie decyzję, wiedząc jednocześnie, że są mądre i słuszne. Wiem, kiedy śmieje się najszczerzej, wiem kim dla mnie jesteś, wiem czego dzisiaj potrzebuje. Jednak w sercu wciąż rośnie chaos. 

Muskam