Zatrzymane Fale Światła 

JAK BUDOWAĆ ZDROWY ZWIĄZEK INTYMNOŚĆ W BLISKICH ZWIĄZKACH (CZ. 2)

CZĘŚĆ PIERWSZA --> http://www.photoblog.pl/zatrzymanefaleswiatla/172639527/jak-budowac-zdrowy-zwiazek-i.html

A teraz proponuję krótkie ćwiczenie, które może pomóc lepiej sobie uświadomić to, czego oczekujemy od związku. Dobrze jeśli partnerzy razem zrobią to ćwiczenie i później je omówią& ale nie ma podglądania w trakcie jego wykonywania! ;)

No to jedziemy!

ĆWICZENIE 1.

1. Wypisz 3 rzeczy, których najbardziej chcesz od bliskiego związku.
2. Wypisz 3 rzeczy, których najbardziej boisz się w bliskim związku.
3. Czy jest coś, co Cię niepokoi lub niepokoiło w relacji Twoich rodziców? (wypisz dowolną ilość, ile Ci przyjdzie do głowy)

OMÓWIENIE ĆWICZENIA 1.

Oczekiwania i lęki, które przenosimy do związku często wynikają z różnych deficytów, które widzimy/widzieliśmy w relacji naszych rodziców. Warto zastanowić się, co w ich związku nam nie pasuje/nie pasowało i jak wpłynęło to na nasze funkcjonowanie w bliskiej relacji. Uświadomienie ich sobie to pierwszy krok, w pokonywaniu tych lęków i na zaspokojenie naszych związkowych potrzeb. Ale samo uświadomienie sobie to jeszcze za mało. Co jeszcze jest potrzebne?:

- Uświadomienie sobie, że wcale nie musimy powtarzać błędów rodziców. To my budujemy swoje życie. To może uspokoić, jednak to nadal nie wszystko, ponieważ potrzeby nie znikają! Więc co jeszcze?

- Mówienie partnerowi o swoich oczekiwaniach i lękach.

- Wspólne znajdywanie sposobów radzenia sobie z lękami i zaspokajania potrzeb.

I na koniec jeszcze bardzo ważna rzecz&

Jedyny rodzaj bezinteresownej miłości, to miłość matki do dziecka. Jakkolwiek to brutalnie nie zabrzmi: partnera kochamy ZA COŚ!

Może brutalne, na pewno prawdziwe. Warto mieć tego świadomość i pamiętać, że na miłość trzeba cały czas WZAJEMNIE PRACOWAĆ!

Jak to robić?

- Poprzez wspólne angażowanie się w budowanie związku. Ważne, żeby zachować stosunek 50:50 czyli, że każdy partner daje z siebie tyle samo.

- Mówienie partnerowi o swoich lękach dotyczących związku i wzajemne szukanie sposobu na radzenie sobie z nimi. A do tego potrzebne jest również:

- Poznawanie się, rozumienie naszych różnic i akceptowanie ich!

- Mówienie partnerowi o swoich potrzebach i wzajemne szukanie sposobu ich zaspokojenia.

- Dużo może dać psychoedukacja. Wielu z nas marzy o stworzeniu związku z jednym partnerem na całe życie& ale nikt nas nie uczy, jak to robić! Dlatego warto samemu poszukać różnego rodzaju warsztatów.

- Proces poznawania się i znajdywania rozwiązań może przyspieszyć lub w ogóle umożliwić terapia.

Dużo było o potrzebach i o tym, by wspólnie z partnerem szukać sposobu ich rozwiązania. Pamiętajmy jednak, że żaden partner nie spełni wszystkich naszych oczekiwań! Jeśli tego będziemy od niego chcieli, to czekają nas ciągłe frustracje. Trzeba mówić o swoich potrzebach i szukać sposobu na ich zaspokojenie, ale nie zawsze się to uda albo też nie w takim stopniu, jaki sobie wyobrażaliśmy. Dlatego&

Zdrowy związek to łączenie dwóch światów w taki sposób, by obie osoby były szczęśliwe. I tu kolejna rzecz szczęście nie jest nieustającą euforią! Raz bywa lepiej, raz gorzej.

A na zupełny koniec jeszcze jedno ćwiczenie :)

ĆWICZENIE 2.

Na czystej kartce narysuj poziomą linię. Będzie to linia potrzeb. Na jednym jej końcu napisz JA, a na drugim imię swojego partnera (a jeśli jesteś singlem, to napisz po prostu PARTNER/PARTNERKA).

Teraz narysuj linię, która podzieli linię potrzeb , tak by rysunek przedstawiał, czyje potrzeby są z Twojego punktu widzenia w związku ważniejsze (im bliżej JA, tym Twoje potrzeby są ważniejsze i na odwrót).

OMÓWIENIE ĆWICZENIA 2.

I czyje potrzeby są ważniejsze? Czy linia przecinająca przebiega przez środek linii potrzeb? Na warsztatach tylko kilka z kilkudziesięciu osób poprowadziło linię przez środek. Prowadząca wspomniała o mężczyźnie, który na innym spotkaniu nie potrafił poprowadzić linii prostopadłej do linii potrzeb i narysował sinusoidę!

Warto się zastanowić, czy ważność potrzeb moich i partnera nie zmienia się w zależności od sytuacji. Jeśli tak jest, to dobrze. Jeśli nie, może warto nad tym popracować? To również element budujący szacunek, którym była mowa :)