Zamurowany 

Dreszcze, zachwyt, taki błogi stan, kiedy ją włączasz gdy chcesz się zdołować, czy to swoisty pociąg do bycia smutnym? To wielka ulga, na chwilę, tak odczuwasz "szczęście". To jest przyjemność. Walcząc o względy innych, nigdy nie odnajdziesz w sobie poczucia wartości. Co oznacza być dorosłym? To znaczy, podejmować słuszne decyzje? Być za kogoś odpowiedzialnym? Być rozsądnym? Być przewidującym? Jakim? Oszczędnym? Opiekuńczym? Trzeba dużo pracować i mało się bawić? Trzeba czytać książki i nie oglądać bajek? Trzeba akceptować siebie i walczyć o swoją dobrą przyszłość? Co znaczy być dorosłym? Czy wystarczy, że się kocha? Bo ja tego wszystkiego nie mam. Nie mam nawet połowy. Musimy to wszystko zbierać? Tak, że kiedy uzbieramy jesteśmy w pełni wartościowi? Co to znaczy miłość? Czy miłość może być dla wszystkich? Często oczywiste, staje się być dziwne. Powtarzając to kilka razy, robi się dziwne. Zielony, znienawidzony kolor, przyniósł mi otuchę. Słuchasz, powtarzasz, dążysz, czekasz. Po takim czasie, można stwierdzić, sam ze sobą, że takim się już jest, nie jest jesienną, letnią, ani wiosenną chandrą. Bo nostalgia, zawsze była Twoim eM. eM. jest twoim życiem, jednostką identyfikującą się tylko z Tobą. Ty to wiesz i oni też o tym wiedzą. Zauroczenie, nawet ono przemija, tak szybko, za szybko. A kiedy znowu spotykasz eM. na swojej drodze, a ono pomimo jakichkolwiek chęci Cię znowu odrzuca. Nie, nie, to nie znaczy, że muszę zmienić alfabet. Próbuj, walcz, staraj się, czekaj i tak jeszcze raz. Czasami trzeba potrzeć monetę, by zadziałało. Zmiany, nawet te małe, chociaż w tym momencie mam na myśli te Duże, są zawsze zmianami na lepsze. Tak jest i mam nadzieję, że będzie i w tym przypadku. Zmiany zawodowe. Zmiany, które teoretycznie mają stworzyć lepszą przyszłość, a przynajmniej umożliwić jej dobry start. Z jednym z eM. polecę na podróż życia, chociaż jakby nie patrzeć, już trochę ich było. Ale ta będzie wyjątkowa, bo razem, Ona wiele wniosła dobrego w moje życie. Dużo dobrych Uczuć. To bardzo wyjątkowa osoba, której uśmiech w największym bólu niesie więcej niż lekarstwo, to takie antidotum. Kiedy Twoja ręka trzyma jego rękę, wtedy powinien być dreszcz, uczucie. Tak powinno być. Tak trudno jest zbudować zdrową i szczerą relację, To problem komunikacji, problem rozumienia swoich potrzeb, problem zatracenia się w coś co nie ma większego znaczenia, a przynajmniej tak się nam wydaje. Okazuje się później, ale jest już za późno. Kiedy nie dostrzegamy dobra wokół, kiedy budujemy mur, by ktoś do nas dotarł. Słońce, uśmiech i promienie, to jest coś co zawsze mnie uszczęśliwia, bez znaczenia na czas, miejsce i okoliczności, często jest tak, że to jedyne lekarstwo na zło. Uczucie, jakieś, to jedno, które pomimo tylu lat, nadal nie odwiedza mnie zbyt często. Może jeszcze jest czas.