Chciałabym na chwilę choć zapomnieć o tym wszystkim. Moc spojrzeć na siebie i nie mieć blizn fizycznych i psychicznych, spojrzeć na siebie i widzieć dziewczynę, która chce żyć, która jest uśmiechnięta, a nie dziewczynę, której ciągle brak, która ciągle wraca wspomnieniami do tego co było, każde spojrzenie w lustro przypomina mi o tym co się działo i dlaczego dzisiaj jestem tym kim jestem..Czasem chciałabym tak po prostu żyć, nie przejmować się niczym, ale tak się nie da, a może ja nie potrafię..siedzi we mnie tyle rzeczy, których nie potrafię z siebie wydusic, bo chyba nie ma osoby, której ufam tak aby opowiedzieć wszystko, bez wyrzutów i bez myśli, że komuś powie..mam jedną osobę, tak którą kocham i tą od której odeszłam.to jest chore, że pomimo wszystko jest jedyną osobą do której potrafię się zwrócić z problemem kiedy naprawdę jest ciężko, bo wiem, że mogę mu ufać, że pomimo to, że Go skrzywdzilam świadomie lub nie to jest moim przyjacielem..brakuje mi Go, brakuje mi Go jako przyjaciela i jako mężczyzny, jako mojej miłości..chociaz w sercu wciąż nią jest, największą