Mogę poczekać jeżeli będę mieć pewność, że każda minuta zwłoki zostanie wynagrodzona Tobą. W snach wszystko jest takie proste. Piękna miłość, piękni my, piękne życie. Tylko te sny za szybko się kończą. Pryskają niczym bańka mydlana, pozostawiając niedosyt i wielkie nadzieje. Popatrz jaka ironia. Dwie osoby, które tęsknią za sobą niewyobrażalnie mocno, które pragną dzielić ze sobą swój czas, ale nie mogą. Nie mogą, bo ciągle coś staje na przeszkodzie. To jakaś próba? Czy jeżeli przetrwają to znaczy, że wygrali tą miłość?  dlaczego przynajmniej raz nie może być wszytko dobrze? Dlaczego przynajmniej raz ten jebany los nie może pozwolić mi cieszyć się moim szczęściem tu i teraz? Dlaczego musi cały czas rzucać mi kłody pod nogi? Chcę tylko mieć Go przy sobie, nie potrafię żyć na odległość gdy rozłąka trwa tak długo. Jestem za słaba.