Gdy poziom wkur*ienia sięga zenitu.


Niedziela godzina 10:35. Siędzę w pracy. Właśnie tak. W niedzielę. Dzisiaj. 

Wrrrrrr!!!

Kwestia przyzwyczajenia, taka była umowa, przecież wiedziałaś na co się piszesz.
Ok pomińmy ten fakt.

Mocna kawa, serial na uspokojenie i miłe rozpoczęcie dnia do momentu gdy klienci nie przyjdą ąz tu nagle BOOM!!!
Cały dobry humor wywołany ukochanym serialem wyszedł trzaskając za sobą drzwiami.

Obiecanki pracodawcy a raczej nie wywiązanie się/ wymigiwanie się, przeszło wszelkie swoje granice.

To może zaczniemy od początku dla wyjaśnienia sprawy.

Pracuję w maluteńkim punkcie oferującym pożyczki oraz sprzedaż przeróżnych towarów.
O warunkach socjalnych wypowiadać się nie będę bo szkoda poraz "enty" szarpać sobie nerwów.

Umowa z "pracodawcą" a raczej jednym z nich, ponoć "najważniejszym" dla nas czyli mnie i zmiennika- mrówek w domku z zapałek, przy sprzedaży "takiej i takiej" dostajemy procent "taki i taki". Niby wszystko pięknie przejrzyście wyjaśnione, brak pytań, wszyscy są na tak- przechodzisz do następnego etapu. Gdzie jest haczyk ? Aaaaa uwaga uwaga! Otóż my jako mróweczki nie mamy "oczywiście" pełnego wglądu do systemu tudzież nie wiemy ile w danym miesiącu "co i czego z czym". Takie informacje podaje nam "Szef". 
Hmm...... 
Szkoda tylko że sprzedawane są nam bajeczki, a rzeczywistość już nie jest taka kolorowa.
Wszędzie i na wszystkim jesteśmy "krojeni".

Ktoś powie- "przecież tak jest wszędzie, czemu się dziwisz".
A no się dziwie.
Wiara w ludzkość poraz kolejny została utracona.

W tym wpisie emanuje jeden wielki chaos.
Jeśli się nie spodoba- trudno, bo ja przelewam tu wszystkie moje biegające, hasające myśli i gdzieś mam estetykę i wszystkie inne pierdoły, bo nie każdy dobry wpis musi być tydzień wcześniej dokładnie przemyślany, słowo po słowie, większość prawdiwych i szczerych wpisów są chaotyczne, nieokiełznane. 



Koniec notatki.
Stek nie poskładanych myśli i nie dokończonych zdań.
Trudno.