nie wierzę już w nic, kompletnie nic.

w siebie, w ludzi którzy mnie otaczają

w pomoc którą wszyscy oferują

nikt tak na prawdę nie chce pomóc

chce wiedzieć co kogo boli

chce słuchać czyjegoś cierpienia

po czym na koniec obiecuje, jak to on nam pomoże

wyduka to byle wysłuchać co nas boli,

co u nas nie tak.

każdy woli słuchać o kogoś cierpieniu,

po to żeby porównać kto ma gorzej

dlatego nie chcę już żadnej pomocy,

nie chcę słuchać jak to ktoś się tym przejmuje

nie chcę być dla kogoś problemem

wolę wyżyć się na sobie, to mniej boli

codziennie dochodzi jedna kreska...

aż zabraknie miejsca na ciele

aż ból i cierpienie zniszczą mnie do końca

na razie ból to jedyne wyjście.