Żyj, jakby jutra miało nie być. 

12.11.2015 - na wf'ie rozwaliłam kolano-naderwanie ścięgna, nadpęknięcie łąkotki i naderwanie mięśnia czworogłowego uda.

Szansa na dalszą karierę sportową raczej marna, ale zawsze jest nadzieja.

Rehabilitacja trwała 2 msc-e.

Niby wszystko jest dobrze- brak bólu, 100% sprawność i pozwolenie od ortopedy na sport wyczynowy- wydawałoby sie idealnie...

A jednak...

9.02.2016 - Na zawodach powiatowych z siatkówki, już w pierwszym meczu kolano znowu daje o sobie znać i niszczy marzenia...

Znoszą mnie z boiska i umierając z bólu kibicuje mojej "rodzinie".

Pierwsza myśl : "teraz to już na pewno będzie operacja".

10.02.2016 - Ortopeda dyżurny zrobił mi punkcję, zbadał i potwierdził podejrzenie odnowienia poprzedniej kontuzji, czym jednocześnie pogłębił moje obawy, że będzie operacja.

11.02.2016 - Znajomy Chirurg zbadał kolano jeszcze raz i troche mnie uspokoił. Nie wygląda to podobno aż tak źle, ale za 5 dni na USG kolana. 

"NIGDY NIE TRAĆ NADZIEI, BEZ WZGLĘDU NA SYTUACJĘ W JAKIEJ SIĘ ZNALAZŁAŚ. 

 NIE PODDAWAJ SIĘ, LECZ SPRÓBUJ ZNALEŹĆ JAKIEŚ WYJŚCIE. "