(NIE) SŁUCHAM 

kilkanaście lat fotobloga! wow 

ja ta sama? czy już inna?

bo złoto mniej waży... 

te 5 miesięcy było jak 5 lat. wzruszam się. szalone to wchodzenie w dorosłość było. 

jest mnie mniej, ale tak naprawdę więcej 

i... dziękuję. każdej osobie, która była mi przyjacielem. wdzięcznośc tworzy tak wiele życia we mnie, że mógłby z tego urosnąć sad :) 

może w końcu doczekam się tych dobrych urodzin 

taki o. tkliwy post. ale we mnie zawsze było, jest i będzie tej tkliwości mnóstwo. 

kto by pomyślał, że to współpraca rzeczywistości z autentycznością...? heh. 

i wciąż szalone jest dla mnie to, że ten dzień, dzisiejszy to będzie "kiedyś, dawno temu" za jakiś czas. 

myślę, że zawsze ta sama. u rdzenia zawsze 

/ uwielbiam to, że ten fotoblog czytam tylko ja :)