Na początku chciałbym pogratulować koleżance Darii Nogali za chęci napisania książki, samozaparcie i jej ukończenie! Mi nigdy nie udało się do kończyć żadnej z moich książek więc teoretycznie nie jestem upoważniony do pisania recenzji owej książki. Jednak chrzanić to. 

Ja Hakerka. Ja dziewczyna. Ja agentka.

Zacznijmy od samego początku... Czyli od tytułu (powyżej). Już po samym przeczytaniu można się domyślać, że będzie to książka młodzieżowa opawiadająca o różnych stronach życia pewnej dziewczyny. Mi by bardziej pasował tytuł ,,Różowy procesor" no ale nic. 

Przyznam się, że nie czytałem książki od deski do deski a jedynie ją przeglądałem. 

Byłem naprawdę zdumiony, że Daria potrafii pisać tak dobrze... LECZ...

Myślę, że gdyby książka była bardziej realistyczna to ktoś z poza szkoły mógłby się tą książką zainteresować.  Nie wydaje mi się, że przecieranie rany brudnym paluchem Judasza to dobry sposób by zatrzymać krwotok (zwiększy szanse na ropienie). Nie jestem pewien czy jakaś mała dziewczynka mogła by PRZEZ PRZYPADEK wykraść pieniądze z bogatej firmy... No sorry! Ale takie strony mają bardzo dobre zabezpieczenia i jeśli już byłby to utalentowany informatyk to mógłby zrobć to jedynie z premedytacją, przez przypadek by się po prostu nie udało.

No i ten seks... Może inaczej, wątek miłosny. Dobrze, że jest. Ale nie chce tego pogłębiać bo ja lubię wszystkie romansidła i nie umiem ich krytykować .

Sam pomysł naprawdę ciekawy lecz potrzebuje pielęgnacji :) 

Kolejny aspekt to opisy.... prawie Homeryczne. Bardzo bogate. Wydaje mi się, że lepiej by było gdyby autorka użyła tu skupieniu na tylko nie, których elementów otoczenia by czytelnik mógł chociaż sobie coś wyobrażać. Ale to już zależy od gustu. Po prostu mi bardziej by tak pasowało.

Emm... No i wątek między Naomi a Matrixem. Dwójka hackerów obraża się jak dzieci w piaskownicy chociaż mają nadprzyrodzony talent hakerski. Ajajajaj.

No i dialogi trochę dla mnie za długie... a język nie jest raczej językiem literackim a językiem internetowym. Bogatym w gware. Ale można to uznać za zaletę....

A TERAZ MOJE ULUBIONE CYTATY:

,,Greene wraz z nabojami. Dziewczyna miała nadzieje, że nigdy JEJ nie użyje"  

,,Śniła o portalu i... Chrisie"

,,Usiadła na łóżku i zobaczyła, że ma koszulkę usianą kroplami krwi. Co to? Peter musiał być winowajcą. Ale kiedy to zrobił. Jeśli w nocy, to dlaczego nie czuła? Spojrzała w dół"

,, Nic mu nie odpowiedziała. Teraz stała w jebgo objęciach. Zarzuciła mu ręce na kark, a on jedną ręką obejmował jąw talii, a drugą wplótł w jej włósy. Nadal patrzyli sobie w oczy. Po chwili Petert zblizył się do jej ust. Ale ona go odepchnęła. Odsłunął się posłusznie."

,,Popchnęła Chrisa na ścianę i zaczełą go całować"

,,Usiadł jej okrakiem na kolanach. Zaczęła go spychać.

- Zabawimy się. "

,,Naomi obudziła się w ramionach Chrisa. Szczęśliwa. I pewna, że nic ich nie rozdzieli.

Nagle Chris się odezwał :

- Wiesz kochanie, jak dwie osoby lądują w łóżku i jest im razem dobrzer, to znaczy że już raczej nic ich nie rozdzieli. I że będą razem przez długie lata?

- Wiem o tym" - TO JEST PO PROSTU BOSKIE HAHAHAHAHAH!!!! Jeśli Naomi rzeczywiście wierzyła Chrisowi to to jest niezła! W  takim razie będzię dawać każdemu na dyskotece i bo robił jej dobrze i na pewno będą razem długo. A potem pojawi się dzieciak i chłopak ucieknie. I jak to naiwne dziecko potrafi okraść jakieś banki w okresie między myciem zębów a odrabianiem lekcji?

Aż strach znać odpowiedź Świebodzina.

   Ogólnie książka dała mi wiele śmiechu. Nie wiem czy z kawałów, sytuacji, czy w ogóle dziwnych błędów. Ale co najważniejsze ta książka jest naciągana jak guma guar w sosie do kebaba u turka.  Ja hakerka. Ja dziewczyna. Ja agentka, to jednak wciąż powieść ''do szafki" mocno nie podszlifowana i wymagająca korekcji. 

Mimo to, książka w porównianiu do tekstów mówiących o samej miłości i zdradach to całkiem fajna pozycja.