Zakochana po kolana. 

Ostatnio zrozumiałam jak wiele szczęścia doznaję dając coś od siebie innym. Każdy gest sympatii, pomocy czy współczucia sprawia, że sama czuje się lepszym człowiekiem. Zaczynam tez wierzyć, że dobro wraca i kiedy najbardziej będę tego potrzebować cała ta dobra energia skumuluje się i sprawi, że wszystko będzie dobrze. Ale nawet gdyby tak nie było i tak warto, bo wszystkie te małe rzeczy czynią mój dzień lepszym :)

W dobie tej okropnej znieczulicy, musimy pamiętać o drugim człowieku, zwierzęciu, o dobrej sprawie.

Uderzyło mnie to wszystko kiedy zaczepiła mnie starsza pani w momencie kiedy spieszyłam się na autobus. Moja pierwsza myśl     "Nie mam czasu, pieniędzy i w ogóle daj mi spokój"    ... okropne! Ale jednak zatrzymałam się po chwili walki ze sobą i neutralnie spytałam "o co chodzi?". Okazało się, że staruszka nie może skontaktować się ze znajomą z którą była umówiona i stojąc na mrozie pod klatką czekała aż ktoś jej otworzy. Nie mogła zadzwonić ze swojego telefonu i nawet nie potrafiła podać mi numeru z listy kontaktów. Nie wiele myśląc wzięłam jej telefon i spisując numer pozwoliłam zadzwonić ze swojego. Starsza pani skontaktowała się ze znajomą i wszystko skończyło sie dobrze. Staruszka wzruszona, że jej pomogłam wyściskała mnie z całych sił, mówiąc, że takich ludzi jak ja już nie ma... a ja zagryzałam wargi ze wstydu za to co sobie o niej początkowo pomyślałam... kiedy w końcu ruszyłam w dalszą drogę poczułam sie niesamowicie szczęśliwa, a cały mój dzień stał się lepszy i "pełniejszy".

Od tego momentu, codzień mam okazję zrobić coś dobrego dla innych i stało sie to moim motorem do działania. To uzależnia! Każdemu polecam taką używkę jak przekazywanie dobrej energii innym :)))