emocje, czyli co we mnie siedzi 

Hej, to moj pierwszy wpis. nie zamierzam opowiadac o tym kim jestem, co robie i jak to robie. 

Dzis tylko o tym co od dawna we mnie siedzi, 

Bycie ponad dwa lata w zwiazku ma swoje plusy i minusy. "no jak to?! dwa lata?! powinniscie juz myslec o slubie idzieciach!"

nie. nie jest tak. mysle ze z czasem zaczynamy widziec. ale tak powaznie. czy warto? czy dogadujemy sie? czy RAZEM jestesmy w stanie do czegosc dojsc? 

i najwazniejsze. czy ja cos do niego czuje? to milosc czy tylko przywiazanie? 

trudno powiedziec.. to tak jak humor. albo masz dobry albo go nie masz.

jednak wiecie co jest gorsze? kiedy ktos trzeci sie pojawi.

to uczucie! czulam to kiedys ale... no wlasnie.. to bylo kiedys. a teraz znow to czuje O Boze!!! motyle w brzuchu. na sama mysl o nim pojawia sie usmiech na twarzy. tylko tutaj pojawia sie problem.. jak zlapac ten kontakt? wspolny jezyk? inna kultura? to juz wyzsza szkola jazdy i chybil traf. albo sie uda albo nie. 

on mi sie sni.. ten facet mnie przesladuje! tylko dlaczego? czy to moja podswiadomosc podpowiada mi czego tak naprawde chce? jestem CHAMSKA, wiem to straszne. sama sie siebie boje.bo jakim czlowiekiem trzebabyc... nie wiedziec co sie czuje. przeciez to nieludzkie. 

jednak popatrzmy w inna strone. jestem mloda, do najbrzydszych nie naleze, ucze sie, pracuje, staram jak moge. ale co mam w zamian ? nic. samotnosc. chyba mam prawo do szczescia i odrobny szalenstwa. to jeszcze nie czas na dzieci czy powazne decyzje. tylko czemu czuje sie zbyt dorosla.. 

ehh... od roku powtarzam ze jesli w moim zwiazku nic sie nie zmieni to koncze z tym. ale chyba nie mam serca. jest jak bylo.. a ja nic z tym nie zrobilam... 

mysle ze.. czasem warto  isc droga ktora przyniesie nam los. moze wtedy wszytsko ulozy sie samo??